Budynek wzniesiony w latach 1818-1820 według projektu Michała Kado. Pierwotny projekt, zakładający bardziej dekoracyjną formę z portykiem od strony dziedzińca głównego, przygotował w 1816 r. Chrystian Piotr Aigner. Gmach zaprojektowano dla Oddziału Sztuk Pięknych, wchodzącego w skład Wydziału Nauk i Sztuk Pięknych Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego.
Plan budynku ma formę prostokąta. W skrajnych częściach budowli znajdują się klatki schodowe oraz umieszczone wokół nich sale do zajęć i ćwiczeń. Części te zaakcentowano pseudoryzalitami. Środkową część budynku przeznaczono na dwa wielkie pomieszczenia. Na parterze znajduje się Sala Kolumnowa, zaprojektowana jako galeria mieszcząca gabinet wzorów gipsowych, czyli uniwersytecką kolekcję kopii rzeźb. Na pierwszym piętrze planowano umieścić zbiory malarstwa, jednakże pomieszczenie to zajął gabinet zoologiczny prezentujący okazy zwierząt. Obie kolekcje służyły nie tylko nauce, ale były też dostępne dla szerokiej publiczności w XIX w. pełniąc rolę zbiorów muzealnych.
Górne piętra budynku strawił pożar w 1935 r., a wyremontowany gmach był gotowy na inaugurację roku akademickiego 1939/1940, do której nie doszło, z powodu wybuchu II wojny światowej. W czasie okupacji budynek doznał niewielkich zniszczeń, dlatego Sala Kolumnowa zaraz po wojnie służyła jako główne miejsce uniwersyteckich uroczystości, zanim na kilka dziesięcioleci zamieniono ją na magazyn uniwersyteckich książek. Obecnie, pod gruntownej renowacji, mieści galerię kopii starożytnych rzeźb oraz jest wykorzystywana jako sala konferencyjna.
Budynek jest siedzibą Wydziału Historii.
Źródła
1. Biblioteka Narodowa – zbiory rysunków architektonicznych (POLONA)
2. Jaroszewski, T. Architektura Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 1991
3. Miziołek,J. Uniwersytet Warszawski. Dzieje i tradycja, Warszawa 2005.
Oprac. dr Krzysztof Mordyński, Muzeum UW
|
