Modele laboratoryjne diagnostyki parazytologicznej

fakultatywne

Celem tych zajęć jest wyposażenie studenta w wiedzę

- o biologii pasożytów, parazytozach i zagrożeniach epidemiologicznych z udziałem pasożytów oraz o współczesnych metodach diagnostycznych w parazytologii.

- potrzebną do interpretowania sytuacji epidemiologicznej w oparciu o dane wynikające z prowadzonych prac w środowisku i w laboratorium oraz upowszechniania wyników badań epidemiologicznych.

Student rozumie zasady doboru metody do identyfikacji pasożytów w zależności od źródła i rodzaju dostępnego materiału diagnostycznego oraz potrafi wykorzystywać nowoczesne techniki stosowane w ocenie stanu skażenia środowiska pasożytami.

Umie zaplanować i przeprowadzić badania diagnostyczne oraz przeprowadzić ich krytyczną ewaluację w świetle posiadanej i zdobywanej na bieżąco wiedzy z zakresu epidemiologii.

Potrafi zaplanować w zespole złożone badania diagnostyczne oraz prawidłowo interpretuje wyniki testów diagnostycznych.

Potrafi zorganizować parazytologiczne laboratorium diagnostyczne w oparciu o najnowszą wiedzę w tym zakresie.

Krytycznie ocenia treści naukowe i popularnonaukowe o zagrożeniach chorobami pasożytniczymi i stosowanych współcześnie metodach diagnostycznych oraz rozumie swoją zawodową rolę w społeczeństwie w przekazywaniu wiedzy udokumentowanej naukowo.

Podejmuje działania na rzecz szkolenia diagnostów laboratoryjnych z zakresu parazytologii oraz popularyzowania wiedzy parazytologicznej. diagnostów laboratoryjnych.

Kurs przedstawia podstawowe zasady diagnostyki chorób pasożytniczych zwierząt i ludzi na podstawie modeli laboratoryjnych. W obecnych warunkach klimatycznych, wraz ze wzrostem ruchu turystycznego i aktywności migracyjnej ludności, należy spodziewać się rozprzestrzeniania się patogenów. Dlatego potrzebny jest specyficzny pomiar diagnostyczny. Studenci zapoznają się z zasadami identyfikacji pasożytów metodami parazytologicznymi, immunologicznymi i molekularnymi. Prowadzenie zajęć w oparciu o naukę online umożliwi studentom poznanie istniejących baz danych biologicznych, molekularnych, diagnostycznych i medycznych oraz ich wykorzystanie, co jest niezbędne do krytycznej analizy sytuacji epidemiologicznej.

Zajęcia laboratoryjne

Studenci zdobędą wiedzę na temat biologii pasożytów należących do gatunków pierwotniaków i robaków pasożytniczych. Będą umieli prowadzić hodowlę pasożytów, rozpoznawać poszczególne stadia rozwojowe, mierzyć parametry odpowiedzi przeciwpasożytniczej w kolejnych fazach inwazji, rozpoznawać immunogenność antygenów pasożytniczych, oceniać poziom swoistych przeciwciał w surowicy za pomocą testów immunoenzymatycznych, przygotowywać i analizować białka pasożytnicze somatyczne i wydalniczo-wydzielnicze, wykorzystywać narzędzia bioinformatyczne do analizy zmienności sekwencji DNA pasożyta, wskazywać poziom parazytemii i mierzyć DNA pasożyta w próbkach diagnostycznych żywiciela.

Materiał oryginalny udostępni Laboratorium Diagnostyki Zakażeń Pasożytniczych i Zwierzęcych AmerLab UW, a studenci poznają aktualnie stosowane narzędzia diagnostyczne. Zajęcia stanowią propozycję uzupełnienia oferty dydaktycznej na Wydziale Biologii w ramach kierunku biotechnologia o specjalności biotechnologia medyczna oraz nawiązania współpracy z sektorem pracodawców.

Ćwiczenia są propozycją uzupełnienia oferty dydaktycznej na Wydziale Biologii w ramach funkcjonującej na kierunku Biotechnologia, specjalności biotechnologia medyczna i nawiązania współpracy z sektorem pracodawców.

Ćwiczenia via internet

W oparciu o wskazaną literaturę i bazy danych studenci przygotowują protokół cyklu życiowego pasożyta oraz tych parazytoz, których prezentowany gatunek jest modelowym dla naturalnego zarażenia. Poznają zasięg geograficzny i epidemiologię chorób pasożytniczych.

W przypadku gatunków, których hodowla nie jest prowadzona w laboratorium, prezentacja pasożyta będzie przygotowana na podstawie danych internetowych.

Studenci dokonają przeglądu testów diagnostycznych proponowanych przez różne firmy i udowodnią ich przydatność w diagnozowaniu parazytozy.

I.Homer, M.J., Aguilar-Delfin, I., Telford, S.R. 3rd, Krause, P.J., Persing D.H. (2000) Babesiosis. Clin Microbiol Rev. 13(3): 451-469.

Melrose, W.D., (2002) Lymphatic filariasis: new insights into an old disease. Int J Parasitol. 32(8):947-960.

Moqueda, J., Olvera-Ramírez, A., Aguilar-Tipacamú, G., Cantó, G.J., (2012) Current advances in detection and treatment of babesiosis. Curr. Med. Chem. 19(10): 1504-1518.

Reynolds, L. A., Filbey, K. J., & Maizels, R. M. (2012,). Immunity to the model intestinal helminth parasite Heligmosomoides polygyrus. In Seminars in immunopathology (Vol. 34, No. 6, pp. 829-846). Springer-Verlag.

Valanparambil, R. M., Segura, M., Tam, M., Jardim, A., Geary, T. G., & Stevenson, M. M. (2014). Production and analysis of immunomodulatory excretory-secretory products from the mouse gastrointestinal nematode Heligmosomoides polygyrus bakeri. Nature protocols, 9(12), 2740-2754.

McKAY, D. M. (2010). The immune response to and immunomodulation by Hymenolepis diminuta. Parasitology, 137(03), 385-394.

T V Baszler, D P Knowles, J P Dubey, J M Gay, B A Mathison and T F McElwain Serological diagnosis of bovine neosporosis by antibody-based Neospora caninum monoclonal competitive inhibition enzyme-linked immunosorbent assay. J. Clin. Microbiol. 1996, 34(6):1423.

Sibele Borsuk,, Renato Andreotti, Fábio Pereira Leivas Leite et al Development of an indirect ELISA-NcSRS2 for detection of Neospora caninum antibodies in cattle Veterinary Parasitology Volume 177, Issues 1–2, 19 April 2011, Pages 33–38.

G.F. RossiD.D. Cabral D.P. Ribeiroa A.C.A.M. Pajuabaa, et al Evaluation of Toxoplasma gondii and Neospora caninum infections in sheep from Uberlândia, Minas Gerais State, Brazil, by different serological methods Veterinary Parasitology Volume 175, Issues 3–4, 10 February 2011, Pages 252–259.

Gottstein, B., Pozio, E., & Nöckler, K. (2009). Epidemiology, diagnosis, treatment, and control of trichinellosis. Clinical microbiology reviews, 22(1), 127-145.

Ilic, N., Gruden-Movsesijan, A., & Sofronic-Milosavljevic, L. (2012). Trichinella spiralis: shaping the immune response. Immunologic research, 52(1-2), 111-119.

Posiada wiedzę o biologii pasożytów, parazytozach i zagrożeniach epidemiologicznych z udziałem pasożytów oraz o współczesnych metodach diagnostycznych w parazytologii. (S1_W01)

Ma wiedzę potrzebną do interpretowania sytuacji epidemiologicznej w oparciu o dane wynikające z prowadzonych prac w środowisku i w laboratorium oraz rozumie potrzebę upowszechniania wyników badań epidemiologicznych. (S1_W02, S1_W03)

Rozumie zasady doboru metody do identyfikacji pasożytów w zależności od źródła i rodzaju dostępnego materiału diagnostycznego oraz potrafi wykorzystywać nowoczesne techniki stosowane w ocenie stanu skażenia środowiska pasożytami. (S1_W05)

Umie zaplanować i przeprowadzić badania diagnostyczne oraz przeprowadzić ich krytyczną ewaluację w świetle posiadanej i zdobywanej na bieżąco wiedzy z zakresu epidemiologii. (S1_U01)

Potrafi zaplanować w zespole złożone badania diagnostyczne oraz prawidłowo interpretuje wyniki testów diagnostycznych. (S1_U03)

Potrafi zorganizować parazytologiczne laboratorium diagnostyczne w oparciu o najnowszą wiedzę w tym zakresie. (S1_U04)

Krytycznie ocenia treści naukowe i popularnonaukowe o zagrożeniach chorobami pasożytniczymi i stosowanych współcześnie metodach diagnostycznych oraz rozumie swoją zawodową rolę w społeczeństwie w przekazywaniu wiedzy udokumentowanej naukowo. (S1_K01, S1_K03)

Podejmuje działania na rzecz szkolenia diagnostów laboratoryjnych z zakresu parazytologii oraz popularyzowania wiedzy parazytologicznej. (S1_K02)

Podtrzymuje etos zawodowy i rozwija zasady etyki zawodowej wśród diagnostów laboratoryjnych. (S1_K04)

Cotygodniowe testy kwalifikujące do zajęć laboratoryjnych na ogólnouniwersyteckiej platformie edukacyjnej COME.

Egzamin końcowy pisemny w postaci testu złożonego z 50 pytań zamkniętych i 5 otwartych.

Uzyskanie 60% poprawnych odpowiedzi z egzaminu końcowego upoważnia do uzyskania oceny zaliczającej.

Nie