Poetyka filmów Andrzeja Wajdy w perspektywie komparatystycznej i antropologicznej

obowiązkowe

w sali

Celem konwersatorium jest analiza poetyki kina Andrzeja Wajdy w kontekście komparatystycznym, antropologicznym i historycznym. Przedmiotem badań będą sposoby artystycznego przedstawienia najważniejszych doświadczeń egzystencjalnych, historycznych i kulturowych w twórczości reżysera. Duży nacisk położony zostanie na analizę audiowizualnej formy dzieł, która w kinie Wajdy jest wyjątkowo złożona. Kino reżysera będzie jednak rozpatrywane w szerszej - nie tylko czysto filmoznawczej - perspektywie. Filmy twórcy "Popiołu i diamentu" staną się punktem wyjścia do refleksji nad przekładem intersemiotycznym, strukturami inicjacyjnymi w sztuce, autotematyzmem i dyskursami historycznymi.

Celem konwersatorium jest analiza poetyki kina Andrzeja Wajdy w kontekście komparatystycznym, antropologicznym i historycznym. Przedmiotem badań będą sposoby artystycznego przedstawienia najważniejszych doświadczeń egzystencjalnych, historycznych i kulturowych w twórczości reżysera. Duży nacisk położony zostanie na analizę audiowizualnej formy dzieł, która w kinie Wajdy jest wyjątkowo złożona. Kino reżysera będzie jednak rozpatrywane w szerszej - nie tylko czysto filmoznawczej - perspektywie.

Filmy twórcy "Popiołu i diamentu" staną się punktem wyjścia do refleksji nad przekładem intersemiotycznym, strukturami inicjacyjnymi w sztuce, autotematyzmem i dyskursami historycznymi. Proponowane obszary zagadnień to:

- poetyka historyczna kina Andrzeja Wajdy;

- adaptacje Wajdy jako twórcza zdrada;

- struktury inicjacyjne w opowieściach filmowych;

- historia wizualna;

- autotematyzm (kino Andrzeja Wajdy jako kino modernistyczne).

D. Bordwell, K. Thompson, Sztuka filmowa, tłum. B. Rosińska, Warszawa 2010.

K. Kornacki, Popiół i diament Andrzeja Wajdy, Gdańsk 2011.

S. Kuśmierczyk, Wyprawa bohatera w polskim filmie fabularnym, Warszawa 2014.

S. Kuśmierczyk, Zagubieni w drodze. Film fabularny jako obraz doświadczenia wewnętrznego, Warszawa 1999 (tu: "A śmierć odmiga się w stawie..." "Panny z Wilka Andrzeja Wajdy).

T. Lubelski, „Mówi do nas”. Wyobrażenie autora w filmach Andrzeja Wajdy, [w:] Filmowy świat Andrzeja Wajdy, red. E. Nurczyńska-Fidelska, P. Sitarski, Kraków

2003.

T. Miczka, Inspiracje plastyczne w twórczości filmowej i telewizyjnej Andrzeja Wajdy,

Katowice 1987.

E. Nurczyńska-Fidelska, Polska klasyka literacka według Andrzeja Wajdy, wyd. 2.

poszerz., Łódź 2010.

M. Przylipiak, Refleksja nad dokumentalizmem w filmach fabularnych Andrzeja

Wajdy, [w:] Kino polskie: reinterpretacje. Historia – ideologia – polityka, red.

K. Klejsa, E. Nurczyńska-Fidelska, Kraków 2008.

Ch. Vogler, Podróż autora. Struktury mityczne dla scenarzystów i pisarzy, przeł. K. Kosińska, Warszawa 2010.

A. Wajda, Kino i reszta świata, Kraków 2000.

P. Witek, Andrzej Wajda jako historyk. Metodologiczne studium z historii wizualnej, Lublin 2016.

Studenci potrafią łączyć kategorie filmoznawcze z literaturoznawczymi i antropologicznymi. Uczestnicy konwersatorium doskonale znają najważniejsze motywy w twórczości Andrzeja Wajdy i mają dogłębną wiedzę na temat struktur inicjacyjnych w dziełach reżysera; umieją także dokonywać analiz filmowych, uwzględniających różnorododne elementy, które składają się na przekaz audiowizualny.

-obecność na zajęciach;

-aktywność;

-analizy przygotowywane w ramach zajęć;

-esej zaliczeniowy.

Dopuszczalne są dwie nieobecności w semestrze. Powyżej tej liczby (z

wyłączeniem przypadków bezzwłocznie udokumentowanych) nie ma

możliwości zaliczenia zajęć.

Celem konwersatorium jest analiza poetyki kina Andrzeja Wajdy w kontekście komparatystycznym, antropologicznym i historycznym. Przedmiotem badań będą sposoby artystycznego przedstawienia najważniejszych doświadczeń egzystencjalnych, historycznych i kulturowych w twórczości reżysera. Duży nacisk położony zostanie na analizę audiowizualnej formy dzieł, która w kinie Wajdy jest wyjątkowo złożona. Kino reżysera będzie jednak rozpatrywane w szerszej - nie tylko czysto filmoznawczej - perspektywie. Filmy twórcy "Popiołu i diamentu" staną się punktem wyjścia do refleksji nad przekładem intersemiotycznym, strukturami inicjacyjnymi w sztuce, autotematyzmem i dyskursami historycznymi.

Celem konwersatorium jest analiza poetyki kina Andrzeja Wajdy w kontekście komparatystycznym, antropologicznym i historycznym. Przedmiotem badań będą sposoby artystycznego przedstawienia najważniejszych doświadczeń egzystencjalnych, historycznych i kulturowych w twórczości reżysera. Duży nacisk położony zostanie na analizę audiowizualnej formy dzieł, która w kinie Wajdy jest wyjątkowo złożona. Kino reżysera będzie jednak rozpatrywane w szerszej - nie tylko czysto filmoznawczej - perspektywie.

Filmy twórcy "Popiołu i diamentu" staną się punktem wyjścia do refleksji nad przekładem intersemiotycznym, strukturami inicjacyjnymi w sztuce, autotematyzmem i dyskursami historycznymi. Proponowane obszary zagadnień to:

- poetyka historyczna kina Andrzeja Wajdy;

- adaptacje Wajdy jako twórcza zdrada;

- struktury inicjacyjne w opowieściach filmowych;

- historia wizualna;

- autotematyzm (kino Andrzeja Wajdy jako kino modernistyczne).

D. Bordwell, K. Thompson, Sztuka filmowa, tłum. B. Rosińska, Warszawa 2010.

K. Kornacki, Popiół i diament Andrzeja Wajdy, Gdańsk 2011.

S. Kuśmierczyk, Wyprawa bohatera w polskim filmie fabularnym, Warszawa 2014.

S. Kuśmierczyk, Zagubieni w drodze. Film fabularny jako obraz doświadczenia wewnętrznego, Warszawa 1999 (tu: "A śmierć odmiga się w stawie..." "Panny z Wilka Andrzeja Wajdy).

T. Lubelski, „Mówi do nas”. Wyobrażenie autora w filmach Andrzeja Wajdy, [w:] Filmowy świat Andrzeja Wajdy, red. E. Nurczyńska-Fidelska, P. Sitarski, Kraków

2003.

T. Miczka, Inspiracje plastyczne w twórczości filmowej i telewizyjnej Andrzeja Wajdy,

Katowice 1987.

E. Nurczyńska-Fidelska, Polska klasyka literacka według Andrzeja Wajdy, wyd. 2.

poszerz., Łódź 2010.

M. Przylipiak, Refleksja nad dokumentalizmem w filmach fabularnych Andrzeja

Wajdy, [w:] Kino polskie: reinterpretacje. Historia – ideologia – polityka, red.

K. Klejsa, E. Nurczyńska-Fidelska, Kraków 2008.

Ch. Vogler, Podróż autora. Struktury mityczne dla scenarzystów i pisarzy, przeł. K. Kosińska, Warszawa 2010.

A. Wajda, Kino i reszta świata, Kraków 2000.

P. Witek, Andrzej Wajda jako historyk. Metodologiczne studium z historii wizualnej, Lublin 2016.