Historia sztuki współczesnej powszechnej

obowiązkowe

Wykład ma na celu usystematyzowanie wiedzy na temat sztuki współczesnej.

Wykład ma na celu usystematyzowanie wiedzy na temat sztuki współczesnej poprzez przybliżenie i scharakteryzowanie najważniejszych dla tego okresu zjawisk, artystów i artystek oraz omówienie przełomowych wystaw. Naszym zadaniem będzie nie tylko prześledzenie zmian, jakie zachodziły w sztuce od przełomu XIX i XX wieku, lecz przede wszystkim zrozumienie ich przyczyn oraz konsekwencji, które obserwujemy w sztuce do dziś. Sporo czasu poświęcone zostanie założeniom ideowym poszczególnych zjawisk artystycznych oraz omówieniu szerokiego kontekstu, w którym się wyłaniały. Pozwoli to na dostrzeżenie ich relacyjności i paraleli w stosunku do charakterystycznych dla (późnej)nowoczesności procesów społecznych, geopolitycznych, ekonomicznych i kulturowych. Zajęcia będą miały formę wykładu monograficznego z elementami teorii i metod stosowanych w analizie sztuki współczesnej.

Metody prowadzenia zajęć:

wykład z prezentacją multimedialną

Foster H., Krauss R., Art Since 1900 Modernism, Antimodernism And Postmodernism; Thames&Hudson 2016;

A Companion to Contemporary Art since 1945, red. A. Jones, Blackwell 2006;

Walther Ingo F., ART of the 20th Century, Köln 2000;

Porębski M., Granica współczesności 1909-1925, Warszawa 1989;

Porębski M., Kubizm, Warszawa 1980;

Elger D., Expressionism: A Revolution in German Art, Köln 2002;

Baumgarth Ch., Futuryzm, Warszawa 1978;

Lista, G., Futuryzm, Warszawa 2002;

Richter H., Dadaizm, Warszawa 1983;

Strożek P., Nic, to znaczy wszystko. Interpretacje niemieckiego dada, Warszawa 2016;

Janicka K., Surrealizm, Warszawa 1973;

Passeron R., Encyklopedia surrealizmu, Warszawa 1993;

Overy P., De Stijl, Warszawa 1979;

Naylor G., Bauhaus, Warszawa 1977;

Turowski A., W kręgu konstruktywizmu, Warszawa 1979;

Turowski A., Budowniczowie świata, Kraków 2000;

Krakowski P., Sztuka Trzeciej Rzeszy, Kraków 2002;

Guilbaut S., Jak Nowy Jork ukradł ideę sztuki nowoczesnej, Warszawa 1992;

Godfrey M., Abstraction and the Holocaust, Yale University Press 2007.

Hussakowska M., Minimalizm, Kraków 2003;

Biesenbach K., Political Minimal, kat. wyst., 2008.

O’Doherty, Biały sześcian od wewnątrz. Ideologia przestrzeni galerii, Gdańsk 2015;

Pawłowski T., Happening, Warszawa 1988;

Carlson M., Performans, Warszawa 2007;

Fischer-Lichte E., Estetyka performatywności, Kraków 2008;

Goldberg RoseLee, Performance Art. From Futurism to the Present, London 2011;

Chadwick W., Kobiety, sztuka i społeczeństwo, Poznań 2015;

Grace Glueck, Emily Genaeur, A Documentary Herstory of Women Artists in Revolution, Primary Information 2021

Dziamski G., Przełom konceptualny, Poznań 2010;

Camnitzer L., Farver J.,Weiss R., László Beke (red.), Global Conceptualism: Points of Origin, 1950s-1980s, Michigan 1999.

Crow Thomas E., The Long March of Pop: Art, Music, and Design, 1930-1995, Yale University Press 2014.

Matthew Israel, Kill for Peace: American Artists Against the Vietnam War, University of Texas Press, 2013.

Foster H., Powrót realnego. Awangarda u schyłku XX wieku, Kraków 2010;

Guzek Ł., Sztuka instalacji. Zagadnienie związku przestrzeni i obecności w sztuce współczesnej, Warszawa 2007;

Dziamski G., Sztuka u progu XXI wieku, Poznań 2002;

Piotrowski P., Agorafilia. Sztuka i demokracja w postkomunistycznej Europie, Poznań 2010;

Piotrowski P., Znaczenia modernizmu, Poznań 1999;

Piotrowski P., Muzeum krytyczne, Poznań 2011;

Alberro A., Institutional critique: an anthology of artists' writings, MIT 2009.

David C. (red.), Documenta 10, Kassel 1997;

Enwezor O. (red.), Documenta 11, Kassel 2002;

Bishop C., Sztuczne piekła. Sztuka partycypacyjna i polityka widowni, Warszawa 2015.

Yates McKee, Strike Art. Contemporary Art and the Post-Occupy Condition, London/New York 2016.

Graw I., High Proce. Art Between the Market and Celebrity Culture, Sternberg Press, 2009.

Po ukończeniu kursu student:

K_W02 – zna podstawową terminologię historyczno-artystyczną dotyczącą dzieł sztuki, w szczególności w zakresie przyporządkowywania konkretnych prac poszczególnym nurtom i tendencjom w sztuce współczesnej;

K_W03 – ma uporządkowaną wiedzę ogólną z zakresu historii sztuki współczesnej, obejmującą dzieje, teorię i metodologię dyscypliny;

K_W04 – ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z zakresu historii sztuki współczesnej w ujęciu chronologicznym, tematycznym i problemowym, w zakresie najważniejszych

artystycznych kierunków, ruchów, tendencji, środowisk;

K_W16 – ma podstawową wiedzę o powiązaniach historii sztuki współczesnej z innymi dziedzinami nauki, jak historia, filozofia, antropologia, nauki społeczne i polityczne, wiedza o kulturze, religii i literaturze.

Forma zaliczenia:

Egzamin pisemny w formie pytań otwartych

Kryteria oceniania:

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie 60% punktów na egzaminie pisemnym.