Środkowoeuropejskie sieci architektoniczne XX wieku
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 3105-LSSA-K |
Kod Erasmus / ISCED: |
03.6
|
Nazwa przedmiotu: | Środkowoeuropejskie sieci architektoniczne XX wieku |
Jednostka: | Instytut Historii Sztuki |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | nieobowiązkowe |
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest prześledzenie fragmentów ponadnarodowej sieci wymiany wiedzy, idei i doświadczeń, a także wybranych relacji pomiędzy architektami, które kształtowały modernizm w centralnej części Europy. Problematyka zajęć dotyczy nie tyle konkretnych obiektów architektonicznych, ile skomplikowanych mechanizmów materialnej i niematerialnej produkcji, jakie za nimi stoją oraz sposobów ich systematyzowania i opisywania |
Pełny opis: |
W oparciu o aktualny stan badań nad kulturą architektoniczną Środkowej i Centralnej Europy omówione zostaną przykłady znaczenia dla konstytuowania się międzynarodowych sieci wymiany działalności: - instytucji (ze szczególnym uwzględnieniem badawczych) - biur projektowych, nieformalnych grup architektonicznych oraz poszczególnych osób - organizacji zawodowych - konkursów architektonicznych - prasy specjalistycznej i innych sposobów komunikowania - projektów międzynarodowych, usług konsultingowych w zakresie architektury, urbanistyki i konserwacji zabytków - programów stypendialnych, seminariów i międzynarodowych kongresów |
Literatura: |
Iris Meder, Azra Charbonnier, Suzanne Krizenecky, Gabriele Ruff (Red.), Lifting the Curtain. Architekturnetzwerke im Mitteleuropa, Müry Salzmann, Wien, 2015 Andrzej Szczerski, Modernizacje 1918-1939. Czas przyszły dokonany, MS2 Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2010. Łukasz Stanek (red.), Team 10 East. Revisionist Architecture in Real Existing Modernism, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 2014 Maroje Mrduljaš, Vladimir Kulić (red.), Unfinished Modernisa - tions – Between Utopia and Pragmatism. Croatian Architects’ Association, Zagrzeb 2012 Jacek Purchla, Wolf Tegethoff, Naród, Styl, Modernizm. Międzynarodowe Centrum Kultury, Kraków 2006 Tadeusz Barucki, Maciej Nowicki, Arkady, Warszawa 1986 L’architecture moderne à l’Expo 58. Pour un monde plus humain, red. Rika Devos, Mil de Koning. Mercator, Brüssel 2006 Bruselský sen. Československá účast na světové výstavě Expo 58 v Bruselu a životní styl 1. poloviny 60. let, Red. Vít Havránek, Daniela Kramerová, Vanda Skálová. Arbor Vitae, Praha 2008 Piotr Bujas, Alicja Gzowska, Aleksandra Kędziorek, Łukasz Stanek, Postmodernism is Almost All Right. Polish Architecture After Socialist Globalisation. Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 2012 City above the City – The Vision of Karel Prager, Red. CCEA – Lenka Lednická, Yvette Vašourková. CCEA, Praha 2011 Alan Dingsdale, Mapping Modernities – Geographies of Central and Eastern Europe. Routledge, London 2002 East European Modernism. Architecture in Czechoslovakia, Hungary and Poland Between the Wars, 1919-1939, Red. Wojciech Leśnikowski. Rizzoli, New York 1996 Liljana Kolešnik (Red.), Socialism and Modernity: Art, Culture and Politics 1950–1974, Museum of Contemporary Art Zagreb, 2011 Vladimir Kulić, Maroje Mrduljaš, Wolfgang Thaler, Modernism In-Between: The Mediatory Architectures of Socialist Yugoslavia. jovis, Berlin 2012 Modern and/or Totalitarian in the Architecture of the 20 th Century in Slovakia, Red. Henrieta Moravčíková. Slovart, Bratislava 2013 |
Efekty uczenia się: |
Student zna definicję oraz kluczowe zjawiska związane definiowaniem architektonicznych sieci współpracy. Potrafi opisać przemiany w architekturze wywołane zinstytucjonalizowanym transferem wiedzy i technologii oraz nieformalnymi powiązaniami twórców. Rozpoznaje ich przyczyny i skutki, które jest w stanie usytuować w szerszym kontekście kulturowym. Ma opanowany słownik opisu architektury nowoczesnej i potrafi zastosować go w samodzielnej wypowiedzi pisemnej. Jest w stanie samodzielnie wyszukać informacje w źródłach, stawiać hipotezy i wyciągać wnioski. |
Metody i kryteria oceniania: |
Egzamin pisemny |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.