Uniwersytet Warszawski - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Równania różniczkowe na zbiorach niskowymiarowych

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 1000-1S21RRN
Kod Erasmus / ISCED: 11.1 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0541) Matematyka Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Równania różniczkowe na zbiorach niskowymiarowych
Jednostka: Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki
Grupy: Seminaria monograficzne dla matematyki 2 stopnia
Punkty ECTS i inne: (brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: angielski
Rodzaj przedmiotu:

seminaria monograficzne

Skrócony opis:

Na seminarium omawiane będą dwa podejścia do równań różniczkowych cząstkowych na zbiorach niskowymiarowych w R^n.

Omówimy konstrukcje przestrzeni typu Sobolewa bazujące na pojęciu przestrzeni stycznej do miary i pojęciu gradientu stycznego. Przedstawimy przykłady prostych zagadnień eliptycznych wykorzystujących wprowadzony aparat matematyczny, zajmiemy się zagadnieniami istnienia i regularności rozwiązań, omówimy problemy związane z ciągłą zależnością samej przestrzeni Sobolewa od miary.

Przedstawimy także podejście bazujące na pojęciu Gamma-zbieżności funkcjonałów wariacyjnych.

Pełny opis:

Równania różniczkowe na rozmaitościach są naturalnym uogólnieniem znanych zagadnień rozważanych na obszarach w przestrzeni euklidesowej. W zastosowaniach pojawiają się sytuacje, gdy pojawia się konieczność rozpatrywania równań na zbiorach pozbawionych struktury rozmaitości topologicznej, np. na zbiorze o kształcie litery Y lub X.

W takiej sytuacji możliwe są różne interpretacje równania. Na seminarium chcemy się zająć dwoma możliwymi sposobami podejścia do tego tematu. Pierwszy z nich bazuje na narzędziach z teorii miary, skupiając się na danym zbiorze jako na nośniku pewnej miary w R^n. Drugi bazuje na technice pogrubiania zbioru i wymaga wprowadzenia pojęcia Gamma-zbieżności.

Wiadomo, że wygodnie jest rozważać słabe sformułowania równań w przestrzeniach Sobolewa. Przedstawimy możliwe konstrukcje przestrzeni typu Sobolewa, bazujące na pojęciu przestrzeni stycznej do miary i pojęciu gradientu stycznego. Przedstawimy przykłady prostych zagadnień eliptycznych wykorzystujących wprowadzony aparat matematyczny, zajmiemy się zagadnieniami istnienia i regularności rozwiązań.

Mimo pewnego podobieństwa do klasycznej sytuacji (tzn. równań zadanych na otwartych podzbiorach R^n), nawet w prostych przypadkach można napotkać trudności związane np. z konstrukcją przestrzeni Sobolewa wyższego rzędu.

Przedstawimy ciekawe problemy związane z ciągłą zależnością samej przestrzeni Sobolewa od miary. Mamy tu na myśli przypadek ciągu takich przestrzeni Sobolewa, gdy nośnik miary granicznej ma niższy wymiar.

Drugie podejście do badania równań na zbiorach niskowymiarowych oparte jest na pojęciu Gamma-zbieżności funkcjonałów wariacyjnych. Jednym z wniosków wypływających z tego faktu jest zbieżność punktów minimalnych do punktu minimalnego funkcjonału granicznego. Wykorzystuje się tutaj fakt, iż punktu minimalne są rozwiązaniami równań, tzw równań Eulera-Lagrange'a. Przedstawimy przykłady zastosowań tej techniki.

Oprócz tego będziemy chcieli odpowiedzieć na pytanie, czy możliwe jest przeniesienia znanych prostych wzorów, np. d'Alemberta dla równania falowego, na przypadek równania na grafie.

Literatura:

1. G.Bouchitté, G.Buttazzo, I.Fragalà, Convergence of Sobolev spaces on varying manifolds. J. Geom. Anal. 11 (2001), no. 3, 399–422.

2. G.Bouchitte, G.Buttazzo, P.Seppecher, Energies with respect to a measure and applications to low-dimensional structures, Calc. Var. Partial Differential Equations, 5 (1997), no. 1, 37--54.

3. C. Cattaneo, L. Fontana, D’Alembert formula on finite one-dimensional networks, J. Math. Anal. Appl. 284 (2003) 403–424

4. X.-F.Chen, M.Kowalczyk, Michał Existence of equilibria for the Cahn-Hilliard equation via local minimizers of the perimeter. Comm. Partial Differential Equations 21 (1996), no. 7-8, 1207–1233.

inna podana na zajęciach

Efekty uczenia się:

1. Student zna pojęcie przestrzeni styczne do miary i jej możliwe konstrukcje.

2. Student zna pojęcie przestrzeni Sobolewa zależnej od miary

3. Student zna pojęcie Gamma-zbieżności

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.
ul. Banacha 2
02-097 Warszawa
tel: +48 22 55 44 214 https://www.mimuw.edu.pl/
kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0-2b06adb1e (2024-03-27)