Metodologia stratygrafii
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 1300-OMST4P |
Kod Erasmus / ISCED: |
07.304
|
Nazwa przedmiotu: | Metodologia stratygrafii |
Jednostka: | Wydział Geologii |
Grupy: |
Przedmiot obowiązkowy na II semestrze I roku na stud. II st. GEP na spec. SSP |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Podstawy stratygrafii, podstawy geologii regionalnej Polski, podstawy budowy geologicznej Gór Świętokrzyskich. Znajomość tabeli stratygraficznej. |
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest praktyczne poznanie metod stratygraficznych wykorzystywanych współcześnie w datowaniu względnym skał osadowych oraz korelacji stratygraficznej. |
Pełny opis: |
Praktikum polega na rozwiązywaniu zadań graficznych i pracy z okazami litologicznymi; każde zajęcia poprzedzone są krótkim wprowadzeniem teoretycznym. Praktyczna część zajęć obejmuje następujące elementy: 1. zasady wyróżniania i nomenklaturę jednostek litostratygraficznych, pracę z okazami litologicznymi pokazującymi zakres zmienności litologicznej w obrębie jednostek litostratygraficznych; konstrukcję schematu litostratygraficznego; 2. zasady wyróżniania i nomenklaturę jednostek biostratygraficznych, korelację biostratygraficzną, interpretację zapisu luki stratygraficznej i kondensacji stratygraficznej; interpretację wpływu tektoniki synsedymentacyjnej na zapis stratygraficzny; 3. wykreślanie i interpretację diagramów Shaw’a; 4. korelację magnetostratygraficzną; 5. korelacje chemostratygraficzną; 6. wykorzystanie prostych metod statystycznych w interpretacji cykliczności sedymentacji a. taksonomii numerycznej; b. łańcuchów Markowa; c. diagramu cykliczności Fischera; 7. podstawy modelowania sekwencyjnego: konstrukcję schematu chronostratygraficznego; interpretację sekcji sejsmicznych z wyróżnianiem: granic sekwencji, ciągów systemów depozycyjnych wysokiego i niskiego stanu względnego poziomu morza, oraz systemów transgresywnych, powierzchni maksymalnej transgresji. |
Literatura: |
Birkenmajer, K. (red.) 1975. Zasady polskiej klasyfikacji, terminologii i nomenklatury stratygraficznej. Instrukcje i Metody Badań Geologicznych, 33; Warszawa. Kutek, J. 1972. Poziomy biostratygraficzne - zarys problematyki. Postępy Nauk Geologicznych, 4; Warszawa. Raup, D. i Stanley, S. 1984. Podstawy paleontologii. Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa. Racki, G. i Narkiewicz M. (red.) 2006. Polskie zasady stratygrafii. Państwowy Instytut Geologiczny Porębski, S.J. 1996. Podstawy stratygrafii sekwencji w sukcesjach klastycznych. Przegląd Geol., 1996, nr 10 s. 995-1006. Szulczewski, M. 2007. Konodonty jako narzędzie stratygrafii w dynamicznych systemach depozycji. W: Żylińska A. (red.) Granice paleontologii, XX Konferencja Naukowa Paleobiologów i Biostratygrafów PTG, Św. Katarzyna pod Łysicą, 10-13 września 2007 r., materiały konferencyjne, 19-23. |
Efekty uczenia się: |
Po ukończeniu zajęć student: - potrafi samodzielnie wybrać i zastosować właściwą metodę stratygraficzną do korelacji profili geologicznych; - zna podstawy teoretyczne i aplikację litostratygrafii, biostratygrafii, magnetostratygrafii, cyklostratygrafii, chemostratygrafii i stratygrafii sekwencji; - stosuje proste metody statystyczne do celów korelacji bądź rozpoznania cykli; - potrafi zaprezentować i przedyskutować wyniki swojej pracy na tle grupy. |
Metody i kryteria oceniania: |
Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest: - obecność na zajęciach (dopuszczalne są 2 nieobecności); - wykonanie wszystkich załączników graficznych; - pozytywna ocena z pisemnego testu (pytania otwarte i ćwiczenia graficzne). Poprawa ma postać pisemnego testu (pytania otwarte i ćwiczenia graficzne). W ROKU AKAD. 2019/2020, ZE WZGLĘDU NA COVID-19 KRYTERIA OCENIANIA I ZALICZANIA USTALA PROWADZĄCY ZAJ ĘCIA. PODAJE JE DO WIADOMOŚCI STUDENTÓW NA MIN. 10 DNI PRZED TERMINEM ZALICZENIA. |
Praktyki zawodowe: |
nie są wymagane |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.