Metodologia stratygrafii

obowiązkowe

Podstawy stratygrafii, podstawy geologii regionalnej Polski, podstawy budowy geologicznej Gór Świętokrzyskich. Znajomość tabeli stratygraficznej.

Celem zajęć jest praktyczne poznanie metod stratygraficznych wykorzystywanych współcześnie w datowaniu względnym skał osadowych oraz korelacji stratygraficznej.

Praktikum polega na rozwiązywaniu zadań graficznych i pracy z okazami litologicznymi; każde zajęcia poprzedzone są krótkim wprowadzeniem teoretycznym. Praktyczna część zajęć obejmuje następujące elementy:

1. zasady wyróżniania i nomenklaturę jednostek litostratygraficznych, pracę z okazami litologicznymi pokazującymi zakres zmienności litologicznej w obrębie jednostek litostratygraficznych; konstrukcję schematu litostratygraficznego;

2. zasady wyróżniania i nomenklaturę jednostek biostratygraficznych, korelację biostratygraficzną, interpretację zapisu luki stratygraficznej i kondensacji stratygraficznej; interpretację wpływu tektoniki synsedymentacyjnej na zapis stratygraficzny;

3. wykreślanie i interpretację diagramów Shaw’a;

4. korelację magnetostratygraficzną;

5. korelacje chemostratygraficzną;

6. wykorzystanie prostych metod statystycznych w interpretacji cykliczności sedymentacji

a. taksonomii numerycznej;

b. łańcuchów Markowa;

c. diagramu cykliczności Fischera;

7. podstawy modelowania sekwencyjnego: konstrukcję schematu chronostratygraficznego; interpretację sekcji sejsmicznych z wyróżnianiem: granic sekwencji, ciągów systemów depozycyjnych wysokiego i niskiego stanu względnego poziomu morza, oraz systemów transgresywnych, powierzchni maksymalnej transgresji.

Birkenmajer, K. (red.) 1975. Zasady polskiej klasyfikacji, terminologii i nomenklatury stratygraficznej. Instrukcje i Metody Badań Geologicznych, 33; Warszawa.

Kutek, J. 1972. Poziomy biostratygraficzne - zarys problematyki. Postępy Nauk Geologicznych, 4; Warszawa.

Raup, D. i Stanley, S. 1984. Podstawy paleontologii. Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa.

Racki, G. i Narkiewicz M. (red.) 2006. Polskie zasady stratygrafii. Państwowy Instytut Geologiczny

Porębski, S.J. 1996. Podstawy stratygrafii sekwencji w sukcesjach klastycznych. Przegląd Geol., 1996, nr 10 s. 995-1006.

Szulczewski, M. 2007. Konodonty jako narzędzie stratygrafii w dynamicznych systemach depozycji. W: Żylińska A. (red.) Granice paleontologii, XX Konferencja Naukowa Paleobiologów i Biostratygrafów PTG, Św. Katarzyna pod Łysicą, 10-13 września 2007 r., materiały konferencyjne, 19-23.

Po ukończeniu zajęć student:

- potrafi samodzielnie wybrać i zastosować właściwą metodę stratygraficzną do korelacji profili geologicznych;

- zna podstawy teoretyczne i aplikację litostratygrafii, biostratygrafii, magnetostratygrafii, cyklostratygrafii, chemostratygrafii i stratygrafii sekwencji;

- stosuje proste metody statystyczne do celów korelacji bądź rozpoznania cykli;

- potrafi zaprezentować i przedyskutować wyniki swojej pracy na tle grupy.

Warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest:

- obecność na zajęciach (dopuszczalne są 2 nieobecności);

- wykonanie wszystkich załączników graficznych;

- pozytywna ocena z pisemnego testu (pytania otwarte i ćwiczenia graficzne).

Poprawa ma postać pisemnego testu (pytania otwarte i ćwiczenia graficzne).

W ROKU AKAD. 2019/2020, ZE WZGLĘDU NA COVID-19 KRYTERIA OCENIANIA I ZALICZANIA USTALA PROWADZĄCY ZAJ ĘCIA. PODAJE JE DO WIADOMOŚCI STUDENTÓW NA MIN. 10 DNI PRZED TERMINEM ZALICZENIA.

nie są wymagane