Źródła informacji europejskiej

Zajęcia mają na celu przybliżenie oficjalnych oraz nieoficjalnych źródeł informacji, dostarczających wiedzy na temat Unii Europejskiej i innych struktur współpracy europejskiej.

LITERATURA PODSTAWOWA:

Dobek-Ostrowska B., Wiszniowski R., Teoria komunikowania publicznego i politycznego. Wprowadzenie, Wrocław 2007.

Hudzik J. P., Woźniak W. (red.), Sfera publiczna – Kondycja – przejawy – przemiany, Lublin 2006.

Jakubowicz K., Unia Europejska a media. Między kulturą a gospodarką, Warszawa 2010.

Jas-Koziarkiewicz M., Euranet Plus, Europejski głos w Twoim domu. Radio w procesie europeizacji, Warszawa 2019.

Jas-Koziarkiewicz M., Kiedy wydarzenie może stać się newsem? Gatekeeping i selekcja źródeł informacji w komunikowaniu o Unii Europejskiej, „Zeszyty Prasoznawcze” 2 (2017).

Jas-Koziarkiewicz M., Best Practices in Communicating About the European Union, “Przegląd Europejski” 1/(2017).

Jas-Koziarkiewicz M., Europe Direct jako narzędzie strategii informacyjnej Unii Europejskiej w XXI w., (w:) Komunikowanie masowe i polityka medialna w epoce globalizacji i cyfryzacji – aspekty międzynarodowe, J. Adamowski, A. Jaskiernia (red.) Warszawa 2013.

Jas-Koziarkiewicz M., Information on demand. Evaluation of the European Union’s information policy done by journalists, “Przegląd Europejski” nr 4/2015, http://en.przegladeuropejski.wdinp.uw.edu.pl/zasoby/pliki/38/1-Jas.pdf

Jas-Koziarkiewicz M., Polityka informacyjna Unii Europejskiej – strategie, narzędzia i ocena realizacji, (w:) Europa dla młodych – szansa ou d’illusion, Ł. Zamęcki, A. Olejniczak (red.), Warszawa 2013.

Jas-Koziarkiewicz M. Prawne i instytucjonalne podstawy polityki informacyjnej Unii Europejskiej, „Przegląd Europejski” nr 2/2015, http://en.przegladeuropejski.wdinp.uw.edu.pl/zasoby/pliki/36/2-Jas.pdf.

Jurga-Wosik E., Polityka informacyjna i dostęp do dokumentów w instytucjach Unii Europejskiej, „Przegląd Politologiczny” nr 4/2012.

Kamiński I., Swoboda wypowiedzi w orzeczeniach Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, Kraków 2006.

Brzoska P. Unia w sieci, w: M. Jas-Koziarkiewicz (red. naukowa), Informacja – jaka i dlaczego w UE?, Rambler, Warszawa 2017.

Shishko B., Unia w sieci – platformy informacyjne UE w praktyce, w: M. Jas-Koziarkiewicz (red. naukowa), Informacja – jaka i dlaczego w UE?, Rambler, Warszawa 2017.

Malinowska K., Spotkania z Europą – jak o Parlamencie Europejskim można opowiadać obywatelom?, w: M. Jas-Koziarkiewicz (red. naukowa), Informacja – jaka i dlaczego w UE?, Rambler, Warszawa 2017.

Anna Kwiecień, Co Kowalski wie o funduszach europejskich i jaki ma stosunek do Unii Europejskiej?, w: M. Jas-Koziarkiewicz (red. naukowa), Informacja – jaka i dlaczego w UE?, Rambler, Warszawa 2017.

Ogonowska A., Źródła informacji o Unii Europejskiej. Zarys problematyki, Warszawa 2006.

Strony i witryny internetowe sieci informacyjnych.

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA:

Europe Direct Networks – Annual Report 2006-2015 (http://europa.eu/europedirect/)

Grabowska M., Informacja Unii Europejskiej, Warszawa 1999.

Itrich-Drabarek J., Polityka dostępu do dokumentów w Unii Europejskiej, (w:) Społeczeństwo obywatelskie w procesie integracji europejskiej, M. Witkowska (red.), Warszawa 2009.

Ociepka B. (red), Kształtowanie wizerunku, Wrocław 2005.

Ogonowska A., Dostęp do dokumentów Unii Europejskiej, (w:) Źródła informacji o Unii Europejskiej. Zarys problematyki, Warszawa 2006.

Ogonowska A., Narzędzia informacyjne utworzone na mocy unijnych regulacji o dostępie do dokumentów – analiza i ocena wartości informacyjnej. Część I: Rejestry dokumentów. „Studia Europejskie” nr 3/2006.

Ogonowska A., Narzędzia informacyjne utworzone na mocy unijnych regulacji o dostępie do dokumentów – analiza i ocena wartości informacyjnej. Część II. Udostępnianie bezpośrednie dokumentów, „Studia Europejskie” nr 4/2006.

Ogonowska A., Rola służb prasowych i audiowizualnych instytucji unijnych w polityce informacyjnej Unii Europejskiej, „Studia Europejskie” nr 4/2007.

Poźniak W. T., Nieoficjalne, internetowe źródła informacji o Unii Europejskiej. Przegląd najważniejszych agencji informacyjnych, portali i wydawnictw, (w:) Źródła informacji o Unii Europejskiej. Zarys problematyki, Warszawa 2006.

Samel A., Zaangażowanie organizacji pozarządowych w kampanię profrekwencyjną przed wyborami do Parlamentu Europejskiego, (w:) Społeczeństwo obywatelskie w procesie integracji europejskiej, M. Witkowska (red.), Warszawa 2009.

Warunkiem wstępnym uzyskania zaliczenia z przedmiotu jest obecność na zajęciach (dopuszczalne są 2 nieobecności). Osoby, które przekroczą ten limit nie będą klasyfikowane. Nieobecność (w ramach limitu) nie zwalnia z obowiązku dostarczenia na czas prezentacji lub prac! Wszystkie prace realizujemy w grupach i przesyłamy za pośrednictwem platformy Kampus (1 osoba z grupy).

Ocena wynika z sumy możliwych do uzyskania punktów i uzależniona jest od spełnienia poniższych kryteriów:

1. Bieżące przygotowanie do zajęć, aktywność (do 10 pkt), realizacja zadań zleconych (zadanie 1 i 5 wyceniono na 10 pkt, pozostałe na 2 punktów) – 36 pkt (EK2, EK3);

2. Egzamin – 50 pkt (z egzaminu student musi uzyskać co najmniej 60%, by uzyskać zaliczenie z przedmiotu). Egzamin będzie miał formę testu. Student będzie mieć do wykonania dwa zadania praktyczne związane z poszukiwaniem informacji, dodatkowo udzielić będzie musiał odpowiedzi na pytania zamknięte (EK1);

3. Przygotowanie prezentacji na jeden z tematów, przesyłamy ją za pośrednictwem platformy Kampus do godz. 12:00 do piątku poprzedzającego zajęcia – 14 pkt (EK2, EK3, EK5).

W przypadku uzyskania niewystarczającej liczby punktów ze wszystkich ocenianych elementów student otrzymuje ocenę niedostateczną. Student w poprawkowej sesji egzaminacyjnej będzie mógł przystąpić do zaliczenia poprawkowego w formie testu. Oceny z zajęć zostaną wpisane do USOSA do końca sesji egzaminacyjnej.

4 SKALA OCEN

Ocena bardzo dobra 87 – 100 pkt

Ocena dobra plus 80 – 86 pkt

Ocena dobra 75 – 79 pkt

Ocena dostateczna plus 70 – 74 pkt

Ocena dostateczna 51 – 69 pkt

Ocena niedostateczna 0 – 50 pkt

1. Zajęcia organizacyjne omówienie tematyki i zasad zaliczenia zajęć.

2. Założenia polityki informacyjnej UE

3. Polityka UE w zakresie dostępu do dokumentów.

4. EUR-OP (Biuro Oficjalnych Wydawnictw Unii Europejskiej) – charakterystyka i zadania oraz Your Voice in Europe – jako źródło informacji.

5.-6. Wykorzystanie Internetu jako kanału przekazywania informacji i promocji na temat działań UE. Prezentacja i omówienie najważniejszych witryn instytucji i organów Unii europejskiej oraz baz danych: Eurlex, Prelex, Europa.eu, Eurostat, Eclas, Eurobarometr

7–8. Sieci Informacyjne UE – cele wyznaczone do realizacji, podstawy działalności, zadania, ocena działalności ośrodków informacji:

A) Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej (Punkty Informacyjne, Team Europe, Euro Team) i Biuro Informacyjne Parlamentu Europejskiego;

B) EUROPE DIRECT;

C) Sieci informacyjne dla konsumentów i przedsiębiorstw: EURES, Euroguidance, Europejska Sieć Całożyciowego Poradnictwa Zawodowego, Euraxess;

D) Sieci informacyjne na tematy edukacyjne: Eurydice, Centra Dokumentacji Europejskiej, Europass;

E) Inne sieci informacyjne: Eurodesk, Mediadesk&Antennae, Olaf.

F) Polskie sieci informacyjne na temat UE: Krajowa Sieć Obszarów Wiejskich, Punkty Informacyjne Funduszy Europejskich.

9. Niezależne źródła informacji na tematy europejskie: „European Voice”, Euraktiv, Euronews, think tanki (np. Centre for European Reform).

10. Unijne służby prasowe odpowiedzialne za politykę informacyjną w Komisji Europejskiej, Parlamencie Europejskim, Radzie Unii Europejskiej, Radzie Europejskiej, Trybunale Sprawiedliwości. Działalność, formy dotarcia do społeczeństwa, ocena znaczenia.

11. Ocena działań informacyjnych UE