Komunikacja praktyczna cz. II

Komunikacja praktyczna, oparta między innymi na zasadach starożytnej retoryki, uczy panowania nad słowem. Porządkuje proces mówienia i przemawiania. Ułatwia sprawne opracowanie wystąpienia. Rozwija poczucie formy oraz umiejętność jej dostosowania do audytorium i okoliczności. Pomaga zwalczyć tremę, a podczas prezentacji ułatwia zapanowanie nad wszystkimi elementami składającymi się na retoryczne działanie.

Retoryka jest sprawczynią przekonywania. Podczas warsztatów z komunikacji praktycznej uczestnicy dowiadują się, jak uporządkować proces myślenia poprzedzający wystąpienie, analizują akcję retoryczną, uczą się na własnych i cudzych błędach, wykonują ćwiczenia.

Motywy przewodnie warsztatów:

- analiza podstawowych pojęć z dziedziny komunikacji praktycznej i technik perswazyjnych

- tworzenie nawyku porządkowania każdej wypowiedzi

- wskazywanie roli słuchacza w procesie mówienia i przemawiania

- opis mechanizmów rozumienia i zapamiętywania słowa mówionego

- tworzenie indywidualnych wzorców perswazyjnych i argumentacyjnych

Treści do omówienia i przećwiczenia:

- etapy postępowania retorycznego i perswazyjnego

- znaczenie tezy i jej miejsce w planie wypowiedzi

- inwencja, czyli tworzenia całościowej wizji zagadnienia (retoryczny research)

- kwestionariusze retoryczne

- dystrybucja / kompozycja, czyli podział materiału; wewnętrzna organizacja wystąpienia, plan mowy, rodzaje konspektów

- wysłowienie, czyli elokucja: jak dobrać środki językowe stosownie do tematu wypowiedzi, sytuacji oraz audytorium

- memoria, czyli zapamiętywanie; elementy sztuki pamięci (mnemotechnik)

- akcja retoryczna, czyli mówca w działaniu – wskazówki i ćwiczenia (mimika, gest, postawa), praca z oddechem, mowa ciała

- wygłaszanie mów, ocena akcji retorycznej

- korekta wystąpień

- zasady retorycznej improwizacji

- improwizacja na zadany temat

- podstawowe zagadnienia dotyczące audytorium

- negocjacje

- rozmowy kwalifikacyjne

- wystąpienia czytane (lektura tekstu własnego i cudzego)

- głos polemiczny, mowy okolicznościowe, święte oburzenie, niezłomny opór, próba pojednania et cetera.

- ćwiczenia i wskazówki dotyczące głosu w przestrzeni: pod gołym niebem, w zamkniętym pomieszczeniu; „Hyde Park”, czyli zajęcia w plenerze, poza salą wykładową, na schodach, w holu)

Po warsztatach uczestnik wie:

- jak przygotować się do wystąpienia

- jak konstruować wypowiedź

- jak rozpoznać audytorium i nad nim panować

- jak rozprawić się z oponentem

- jak walczyć z tremą

- jak pracować nad sobą, doskonaląc zdobyte podczas kursu umiejętności

- jak dobrze się zaprezentować

- jak skutecznie negocjować.

Potrafi także zapanować nad oddechem i modulować głos. Poprawia dykcję, nabiera pewności siebie, korzysta z wyuczonych wzorców perswazyjnych w różnych sytuacjach życiowych.

KW01, KW02, KW03, KU01, KU02, KU03, KK01, KK02, KK03