Warsztat archeobotaniczny

uzupełniające

mieszany: w sali i zdalnie

Podczas konwersatorium zostaną przedstawione metody przesiewania i flotacji różnego typu prób archeobotanicznych w zależności od typu osadu.

Studenci poznają metody oznaczania podstawowych grup owoców i nasion oraz sposoby interpretacji.

Student pozna warsztat archeobotanika, począwszy od wyposażenia laboratorium, poprzez główne kryteria identyfikacji materiału roślinnego, na

podstawowych sposobach interpretacji kończąc.

Uzyska wiedzę z zakresu

1) metodyki terenowej i laboratoryjnej;

2) sposobów identyfikacji makroszczątków roślinnych, ich dokumentacji oraz

przechowywania;

3) kryteriów identyfikacji zbóż na podstawie cech morfologicznych ziaren i oplewienia;

4) kryteriów identyfikacji innych grup roślin uprawnych, zbieranych i najczęściej znajdowanych chwastów;

5) podstawowych sposobów interpretacji

danych archeobotanicznych.

Część zajęć będzie wymagała dostępu do mikroskopów stereoskopowych. Liczba miejsc jest ograniczona do 6.

Lityńska-Zając M, Wasylikowa K (2005) Przewodnik do badań archeobotanicznych. Sorus, Poznań

Jacomet S (2006) Identification of cereal remains from archaeological sites

Pearsall, D.M., 2000. Paleoethnobotany: a handbook of procedures, 2nd ed. Academic Press, San Diego

Materiały podawane w trakcie zajęć

Student zna podstawową terminologię archeobotaniczną w języku polskim i angielskim, zna cechy podstawowych grup zabytków roślinnych, wie jak badać i przechowywać zabytki roślinne w zależności od sposobu ich fosylizacji i przydatności do innych badań specjalistycznych Student ma pogłębioną wiedzę o miejscu i znaczeniu archeobotaniki w systemie nauk oraz jej specyfice przedmiotowej i metodologicznej; ma świadomość wartości metod archeobotanicznych i ich roli w odtwarzaniu przeszłości człowieka i jego środowiska. (K-W01, K_W02, K_W10)

Student potrafi posługiwać się pojęciami i metodologią z zakresu archeobotaniki, potrafi odróżnić podstawowe grupy

makroskopowych szczątków roślinnych, potrafi oznaczyć i opisać diaspory roślin najczęściej występujących w próbach archeobotanicznych. Student potrafi analizować i interpretować zespoły makroszczątków roślinnych, z

uwzględnieniem ich kontekstu archeologicznego. (K_U01, K_U06, K_U12)

Student: jest gotów do wykorzystywania posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności oraz jest świadomy konieczności konfrontowania jej z opiniami ekspertów; jest gotów do uznania istotnego znaczenia ekofaktów roślinnych, jako elementów dziedzictwa kulturowego ludzkości; jest gotów do wykorzystania posiadanej przez siebie wiedzy na temat kompleksowej natury kultury i ma świadomość potrzeby analizy rozmaitych kategorii źródeł dla odtworzenia przeszłości człowieka. (K_K01, K_K03, K_K05)

Na ocenę składają się:

1) sumaryczna liczba punktów z 10-ciu krótkich testów sprawdzających wiedzę z kolejnych zajęć; możliwość jednokrotnej poprawy przed zakończeniem kursu

(max. 100 pkt),

2) sprawdzian praktycznych umiejętności odróżnienia diaspor wybranych roślin (max. 50 pkt),

3) stworzenie krótkiego raportu na bazie otrzymanych danych

(max. 50 pkt),

Ocena wystawiana na podstawie łącznej liczby

punktów: 101 i mniej – ndst; 102-121 – dst; 122-141

– dst+; 142-161 – db; 162-181 – db+; 182-200 – bdb