Diagnozowanie i usprawnianie dzieci z zaburzeniami mowy

seminaria magisterskie

w sali
zdalnie

Celem zajęć jest przygotowanie pracy magisterskiej o charakterze badawczym. Wykształcenie umiejętności: właściwego doboru narzędzi badawczych, analizy i interpretacji zebranego materiału językowego, konstruowania skutecznego programu terapeutycznego.

Studenci zapoznają się z literaturą przedmiotu. Porządkują wiedzę na temat diagnostycznego postępowania logopedycznego i procesu usprawniania. Uczestnicy przygotowują pracę o charakterze badawczym - prowadzą badania eksperymentalne sprawdzające stopień opanowania umiejętności językowego porozumiewania się osób z różnymi zaburzeniami mowy. Zadaniem studenta będzie również opisanie, zinterpretowanie zebranego materiału i jego syntetyczne podsumowanie. W czasie realizacji zajęć studenci będą prezentować fragmenty opracowywanego przez siebie materiału. Przedstawione zagadnienia będą wspólnie omawiane.

Student przygotowuje pracę używając technik informacyjno-komunikacyjnych.

Czaplewska E., Milewski S. (red.), 2011, Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki, Gdańsk.

Emiluta – Rozya D., 2002, „Projekt „Badania mowy” Ireny Styczek jako pierwowzór logopedycznego postępowania diagnostycznego, Szkoła Specjalna nr 3.

Emiluta – Rozya D. (1994) „Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym” CMPP-P MEN 1994

Emiluta – Rozya D. (2008) „Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy” H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa

Emiluta – Rozya D. (1998) „Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy” [w:] Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju mowy (red.) Rola J., WSPS, Warszawa

Emiluta-Rozya D. (2013) "Całościowe badanie logopedyczne z materiałem obrazkowym". Wydawnictwo Akademii Padagogiki Specjalnej, Warszawa.

Fabiszewska-Jaruzelska F. (1991) „Etiologia zaburzeń w obrębie narządu żucia”. [w:] (red.) B. Rocławski „Opieka logopedyczna od poczęcia”. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk

Gałkowski T. i Jastrzębowska G. (red.) (1999) „Logopedia. Pytania i odpowiedzi.” Podręcznik akademicki, Uniwersytet Opolski, Opole

Gałkowski T., Szeląg E., Jastrzębowska G., (red.), 2005, Podstawy neurologopedii, Opole.

Grabias S. (2012). „Teoria zaburzeń mowy. Perspektywy badań, typologie zaburzeń, procedury postępowania logopedycznego”. [w:] S. Grabias, M. Kurkowski (red.), Logopedia. Terapia zaburzeń mowy (s. 15–74). Lublin: Wydawnictwo UMCS.

Haman E. i wsp. Obrazkowy test słownikowy -Rozumienie, PTPiP, 2012

Kania J. (2001) „Szkice logopedyczne”, Polskie Towarzystwo Logopedyczne, Lublin

Krasowcz-Kupis G. (2004) „Rozwój świadomości językowej dziecka. Teoria i praktyka.” UMCS, Lublin

Paluch A., Drewniak-Wołosz E., Mikosza L. (2003) „Afa-Skala. Jak badać mowę dziecka afatycznego?”, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków.

Rocławski B. (1995) „ Słuch fonemowy i fonetyczny”. Teoria i praktyka. Glottispol. Gdańsk

Rocławski B. (red.) (1991) „Opieka logopedyczna od poczęcia”. Uniwersytet Gdański. Gdańsk

Smoczyńska M.(2012) Opóźniony rozwój mowy a ryzyko SLI: wyniki badań podłużnych dzieci polskich, [w:] Interwencja logopedyczna. Zagadnienia ogólne i praktyka. (red.) Porayski-Pomsta J., Przybysz-Piwko M., Elipsa, Warszawa.

Smoczyńska M., Haman E., Czapewska E., Maryniak A., Krajewski G., Banasik N., Kochańska M., Łuniewska M. (2015), Test Rozwoju Językowego TRJ, Instytut Badań Edukacyjnych.

Sołtys-Chmielowicz A. (2008) „Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka.”, Impuls, Kraków

Styczek I. (1982), „Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego”. WSiP, Warszawa

Efekty uczenia się:

WIEDZA, student:

- pogłębia wiedzę merytoryczną i metodologiczną na temat różnych zaburzeń rozwoju mowy

UMIEJĘTNOŚCI, student:

- potrafi samodzielnie stawiać hipotezy badawcze i je weryfikować poprzez dobór właściwych narzędzi badawczych

- potrafi samodzielnie opisywać, analizować objawy językowe i pozajęzykowe zaburzonego rozwoju mowy

- potrafi w sposób logiczny i uporządkowany przedstawić przebieg działań badawczych

- używa technik informacyjno-komunikacyjnych

KOMPETENCJE SPOŁECZNE, student:

- rozumie konieczność rzetelnego prowadzenia badań

- kształtuje umiejętność współpracy z innymi specjalistami w celu przeprowadzenia rzetelnego procesu diagnozowania i tworzenia skutecznego procesu usprawniania

Obecność na zajęciach (zdalnych) - dwie dopuszczalne nieobecności podlegające usprawiedliwieniu umożliwiającemu zaliczenie zajęć; uczestnictwo w zajęciach, realizacja zadań praktycznych, prezentacja wykonanych badań - analiza i interpretacja,

złożenie pracy magisterskiej