Dzieje historii sztuki

obowiązkowe

Wykład przedstawia dzieje historii sztuki od początków refleksji o sztuce w źródłach starożytnych po

współczesne perspektywy metodologiczne.

Wykład obowiązkowy dla studentów historii sztuki

(pierwszy rok studiów magisterskich) obejmuje m.in.

początki systematycznej refleksji o sztuce, wybrane

zagadnienia nowożytnej i nowoczesnej historiografii

artystycznej, instytucjonalizację historii sztuki, nurty

formalizmu, ikonologię, semiologię, społeczne historie sztuki, współczesne perspektywy metodologiczne. Analizie poddane są różne szkoły akademickiej historii sztuki

oraz ich związki z estetyką filozoficzną, tradycją

znawstwa i instytucjami muzeum. Uwzględnione są

aspekty nowoczesnych i współczesnych nauk o obrazie,

elementy dziejów historii architektury, wybrane

perspektywy postkolonialne, a także postawy

metodologiczne dotyczące nowych mediów oraz

związki historii sztuki z pokrewnymi obszarami

badawczymi, np. archeologią, muzeologią, psychologią

percepcji, studiami nad kulturą wizualną.

Metody prowadzenia zajęć:

wykład z prezentacją multimedialną

Bibliografia (wybór):

1. Adams L.S., The Methodologies of Art: An Introduction,

Boulder–Oxford 1996.

2. Arnheim R., Dynamika formy architektonicznej, przeł. A. Grzeliński, D. Juruś, Łódź 2016.

3. Arnheim R., Sztuka i percepcja wzrokowa, przeł. J.

Mach, Łódź 2004.

4. Art History and Its Institutions: Foundations of a

Discipline, ed. E. Mansfield, London 2002.

5. Belting H., Antropologia obrazu, przeł. M. Bryl,

Kraków 2012.

6. Belting H., The End of the History of Art, Chicago 1987.

7. Berger J., Sposoby widzenia, przeł. M. Bryl, Warszawa 2008.

8. Białostocki J., Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław 1980.

9. Boehm G., O obrazach i widzeniu. Antologia tekstów, red. D. Kołacka, Kraków 2014.

10. Bredekamp H., Akt obrazu, przeł. M. Słabicka-Turpeinen, Warszawa 2024.

11. Bryl M., Suwerenność dyscypliny. Polemiczna historia

historii sztuki od 1970 roku, Poznań 2008.

12. Colomina B., Prywatne i publiczne. Architektura nowoczesna jako medium masowe, przeł. D. Żukowski, Warszawa 2023.

13. Crary J., Zawieszenia percepcji. Uwaga, spektakl i

kultura nowoczesna, przeł. Ł. Zaremba, I. Kurz, Warszawa 2009.

14. Czekalski S., Intertekstualność i malarstwo. Problemy

badań nad związkami międzyobrazowymi, Poznań 2006.

15. Czekalski S., Jak wyjaśnić obraz? Metodologiczne

tropy historii sztuki w epoce Ernsta H. Gombricha, Poznań 2022.

16. Damisch H., Teoria /obłoku/. W stronę historii malarstwa, przeł. P. Tarasewicz, Gdańsk 2011.

17. Derrida J., Prawda w malarstwie, przeł. M.

Kwietniewska, Gdańsk 2003.

18. Didi-Huberman G., Atlas albo radosna wiedza

podszyta niepokojem, przeł. T. Stróżyński, Gdańsk 2020.

19. Didi-Huberman G., Przed obrazem. Pytanie o cele

historii sztuki, przeł. B. Brzezicka, Gdańsk 2011.

20. Generations and Geographies in the Visual Arts:

Feminist Readings, ed. G. Pollock, London–New York

1996.

21. Gombrich E.H., Sztuka i złudzenie. O psychologii przedstawiania obrazowego, przeł. J. Zarański, Warszawa 1981.

22. Hatt M., Klonk C., Art History: A Critical Introduction

to Its Methods, Manchester 2006.

23. Heidegger M., Źródło dzieła sztuki, przeł. J. Mizera, w: idem, Drogi lasu, Warszawa 1997.

24. Holly M.A., Panofsky and the Foundations of Art

History, New York 1984.

25. Is Art History Global?, ed. J. Elkins, New York–London 2005.

26. Kunińska M., Historia sztuki Mariana Sokołowskiego, Kraków 2014.

27. Labuda A.S., Z dziejów historii sztuki. Polska, Niemcy,

Europa, Poznań 2016.

28. Małkiewicz A., Z dziejów polskiej historii sztuki. Studia i szkice, Kraków 2005.

29. Marin L., O przedstawieniu, przeł. P. Pieniążek et al.,

Gdańsk 2011.

30. Mirzoeff N., Jak zobaczyć świat, przeł. Ł. Zaremba, Kraków–Warszawa 2016.

31. Mitchell W.J.T., Czego chcą obrazy? Pragnienia przedstawień, życie i miłość obrazów, przeł. Ł. Zaremba, Warszawa 2013.

32. Panofsky E., Perspektywa jako „forma symboliczna”, przeł. G. Jurkowlaniec, Warszawa 2008.

33. Panofsky E., Studia z historii sztuki, red. J. Białostocki, Warszawa 1971.

34. Perspektywy współczesnej historii sztuki. Antologia

przekładów „Artium Quaestiones”, red. M. Bryl et al., Poznań 2009.

35. Piotrowski P., Globalne ujęcie sztuki Europy Wschodniej, Poznań 2018.

36. Pojęcia, problemy, metody współczesnej nauki o

sztuce, red. J. Białostocki, Warszawa 1976.

37. Prettejohn E., Beauty and Art: 1750–2000, Oxford

2005.

38. Rampley M., The Vienna School of Art History:

Empire and the Politics of Scholarship, 1847–1918, University Park 2015.

39. Schapiro M., Martwa natura jako przedmiot osobisty – Nota o Heideggerze i van Goghu, przeł. J. Krupiński, w: Estetyka w świecie, t. III, red. M. Gołaszewska, Kraków 1991.

40. Sharr A., Heidegger dla architektów, przeł. B. Baran, Warszawa 2023.

41. Stoichita V.I., Krótka historia cienia, przeł. P.

Nowakowski, Kraków 2001.

42. Sztuka w świecie znaków, red. i przeł. B. Żyłko,

Gdańsk 2002.

43. The Art of Art History, ed. D. Preziosi, Oxford 1998.

44. The Two Art Histories: The Museum and the

University, ed. C.W. Haxthausen, New Haven–London 2002.

45. Vasari i nowożytna historiografia sztuki. Antologia,

wstęp i przeł. Z. Waźbiński, Wrocław 1975.

46. Warburg A., Atlas obrazów Mnemozyne, red. M.

Warnke, C. Brink, przeł. P. Brożyński, M. Jędrzejczyk,

Warszawa 2015.

47. Warburg A., Narodziny Wenus i inne szkice

renesansowe, przeł. R. Kasperowicz, Gdańsk 2010.

48. Winckelmann J.J., Dzieje sztuki starożytnej, opr. W.

Bałus, przeł. T. Zatorski, Kraków 2012.

49. Wölfflin H., Podstawowe pojęcia historii sztuki, przeł.

D. Hanulanka, Wrocław–Warszawa–Kraków 1962.

49. Wróblewska M., Obrazy pamięci i wiedzy.

Fotograficzne reprodukcje dzieł w archiwach i

narracjach historii sztuki, Kraków 2022.

50. Wstęp do historii sztuki. Przedmiot – metodologia –

zawód, red. P. Skubiszewski, Warszawa 1973.

Absolwent zna i rozumie:

K2_W01 – w pogłębionym stopniu specyfikę przedmiotową i metodologiczną historii sztuki, którą jest w stanie rozwijać i twórczo stosować w działalności profesjonalnej.

K2_W04 – w pogłębionym stopniu współczesne dokonania i tendencje rozwojowe szkół badawczych, obejmujące wybrane obszary nauk o sztuce.

K2_W06 – zaawansowane metody analizy, interpretacji, krytyki, wartościowania i problematyzowania różnych wytworów kultury, właściwe dla wybranych tradycji, teorii i szkół badawczych w zakresie nauk o sztuce.

Forma zaliczenia:

Egzamin pisemny

Kryteria oceniania:

Warunkiem zaliczenia jest uzyskanie 55% punktów na egzaminie pisemnym.

Dopuszczalna liczba nieobecności w semestrze: 2