Historia sztuki nowoczesnej polskiej

obowiązkowe

Wykład jest poświęcony historii sztuki polskiej od czasów

Stanisława Augusta do okresu II Rzeczpospolitej.

Uwzględnia wszystkie dziedziny sztuk plastycznych z

naciskiem na architekturę, malarstwo, rysunek i rzeźbę.

Wykład jest poświęcony historii sztuki polskiej od czasów

Stanisława Augusta do okresu II Rzeczpospolitej.

Uwzględnia wszystkie dziedziny sztuk plastycznych z

naciskiem na architekturę, malarstwo, rysunek i rzeźbę. Na

zajęciach zostaną przedstawione główne nurty i tendencje

w sztuce polskiej takie jak: klasycyzm, romantyzm,

historyzm, akademizm, realizm, impresjonizm,

symbolizm/modernizm i awangardy. Będą one ukazane na

tle historycznym, politycznym i kulturowym epoki, przy

uwzględnieniu przemian w dziedzinach literatury, filozofii,

teatru czy techniki. Studenci poznają twórczość wybranych

artystów, środowisk i grup artystycznych.

W zakresie malarstwa i rzeźby szczególnie istotny będzie

kontekst sztuki europejskiej – międzynarodowe kontakty

polskich twórców, ich wyjazdy i pobyty zagraniczne

służące wymianie koncepcji estetycznych. Omówione

zostaną instytucjonalne ramy sztuki tego okresu –

powstanie i funkcjonowanie szkolnictwa artystycznego,

wystaw i stowarzyszeń. Kolejnym problemem będą

przemiany w zakresie mecenatu, rynku sztuki oraz jej

publicznej recepcji i krytyki. W części poświęconej

architekturze oprócz kwestii estetycznych konwencji i ich

ideologicznych uwarunkowań prezentacja obejmuje

refleksję nad dokonującymi się w omawianym okresie

przemianami krajobrazu architektonicznego, urbanistyką,

konserwacją zabytków, a także zmieniającymi się

instytucjonalnymi ramami pracy architekta, szkolnictwem

architektonicznym.

Architektura, wybór,opracowania ogólne:

J. Frycz, Restauracja i konserwacja zabytków architektury

w Polsce 1795-1918, Warszawa

1975.

T.S. Jaroszewski, Architektura doby Oświecenia w Polsce.

Nurty i odmiany, Wrocław 1971.

T.S. Jaroszewski, O siedzibach neogotyckich w Polsce,

Warszawa 1981

T.S. Jaroszewski, Od klasycyzmu do nowoczesności,

Warszawa 1996.

Dzieje architektury w Polsce, Kraków br. [wyd.

Kluszczyński]

S. Lorentz, A. Rottermund, Klasycyzm w Polsce,

Warszawa 1984 (wyd. 2: 1990).

A. Miłobędzki, Zarys dziejów architektury w Polsce,

Warszawa 1988 (wyd. 4 poprawione i uzupełnione)

A.K. Olszewski, Dzieje sztuki polskiej 1890-1980 w

zarysie,Warszawa 1988.

M. Omilanowska, Kreacja – konstrukcja – rekonstrukcja.

Studia z architektury XIX-XX wieku, Warszawa 2016

K. Stefański, Architektura XIX wieku na ziemiach

polskich, Warszawa 2005.

J. Zachwatowicz, Architektura polska, Warszawa 1966.

Malarstwo, rzeźba, grafika:

K. Mikocka-Rachubowa, Rzeźba polska XIX wieku. Od

klasycyzmu do symbolizmu. Katalog zbiorów. Muzeum

Narodowe w Warszawie, Warszawa 1993

S. Kozakiewicz, Malarstwo polskie. Oświecenie.

Klasycyzm. Romantyzm, Warszawa 1976

A. Ryszkiewicz, Malarstwo polskie. Romantyzm.

Historyzm. Realizm, Warszawa 1989

J. Malinowski, Malarstwo polskie XIX wieku, Warszawa

2003

J. Malinowski, Imitacje świata. O polskim malarstwie i

krytyce artystycznej drugiej połowy XIX

wieku, Kraków 1987

M. Poprzęcka, Czas wyobrażony. O sposobach

opowiadania w polskim malarstwie XIX

wieku, Warszawa 1975

W. Juszczak, Malarstwo polskiego modernizmu, Gdańsk

2004

Koniec wieku. Sztuka polskiego modernizmu 1890–1914.

Katalog wystawy, pod. red. E. S. Charazińskiej i Ł.

Kossowskiego, MNW, Warszawa 1997

P. Szubert, Rzeźba polska przełomu XIX i XX wieku,

Warszawa 1995

I. Luba, Dialog nowoczesności z tradycją. Malarstwo

polskie dwudziestolecia międzywojennego, Warszawa

2004

I. Luba, Duch romantyzmu i modernizacja. Sztuka

oficjalna Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 2012

A. Sieradzka, Art Déco w Europie i w Polsce, Warszawa

1996

A. Turowski, Budowniczowie świata. Z dziejów

radykalnego modernizmu w sztuce polskiej, Kraków 2000

Wyprawa w dwudziestolecie, red. K. Nowakowska-Sito,

kat. wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie 2008,

Warszawa 2008

S. Czekalski, Awangarda i mit racjonalizacji. Fotomontaż

polski okresu dwudziestolecia

międzywojennego, Poznań 2000

Student umie opisać sztukę polską omawianego okresu

identyfikując i wartościując zjawiska i problemy

szczególnie istotne. Potrafi rozpoznać, określić czas

powstania i autorstwo dzieł szczególnie ważnych. Ma

podstawową wiedzę w zakresie najważniejszych

artystycznych kierunków, ruchów, tendencji, środowisk

od XVIII do 1939 r.

K_W02 zna podstawową terminologię historyczno-

artystyczną dotyczącą dzieł sztuki, w szczególności w

zakresie przyporządkowywania konkretnych prac

poszczególnym nurtom i tendencjom w sztuce

nowoczesnej polskiej;

K_W03 ma uporządkowaną wiedzę ogólną z zakresu

historii sztuki nowoczesnej polskiej, obejmującą dzieje,

teorię i

metodologię dyscypliny;

K_W04 ma uporządkowaną wiedzę szczegółową z

zakresu historii sztuki nowoczesnej polskiej w ujęciu

chronologicznym, tematycznym i problemowym, w

zakresie najważniejszych

artystycznych kierunków, ruchów, tendencji, środowisk;

K_W16 ma podstawową wiedzę o powiązaniach historii

sztuki nowoczesnej polskiej z innymi dziedzinami nauki,

jak

historia, filozofia, antropologia, nauki społeczne i

polityczne, wiedza o kulturze, religii i literaturze.

Wykład zakończy się wspólnym egzaminem pisemnym, (z

częścią wizualną – rozpoznawanie i datowanie obiektów

oraz częścią opisową), z jedną wspólną oceną