Seminarium dziedzinowe - społeczne [3700-AL-SEMSPO] Rok akademicki 2023/24
Seminarium, grupa nr 1

Spis lektur wyznacza ogólny kierunek problematyki zajęć. Prowadzący nie wykluczają, że lektury mogą być uzupełniane bądź zmieniane w toku trwania zajęć (także w zależności od zainteresowań studentów). Zajęcia składają się z bloków, składających się z trzech następujących po sobie zajęć. Za każdy blok odpowiedzialny jest jeden z wykładowców.

I. Teoria aktora-sieci i jej rozwinięcia

1. B. Latour, Anthropocene Lecture, Haus der Kulturen der Welt, Berlin, 4.5.2018.

2. B. Latour, Nigdy nie byliśmy nowocześni. Studium z antropologii symetrycznej, Warszawa 2011: Oficyna Naukowa.

3. B. Latour, Splatając na nowo to, co społeczne, Kraków 2010: Universitas.

4. K. Abriszewski, Czy Teoria Aktora-Sieci daje narzędzia do ekokrytyki?, „Teksty Drugie”, nr 2 (2018), s. 369-391.

5. K. Abriszewski, Teoria aktora-sieci jako teoria kultury, „Prace Kulturoznawcze”, nr XVIII (2015), s. 99-116.

6. T. Mitchell, Czy komar może (prze)mówić?, „Prace Kulturoznawcze”, nr XVIII (2015), s. 17-58.

II. Zwrot interpretatywny w naukach społecznych i teoria kultury Clifforda Geertza

1. C. Geertz, Interpretacja kultur: wybrane eseje, Kraków 2005.

2. C. Geertz, Wiedza lokalna: dalsze eseje z zakresu antropologii interpretatywnej, Kraków 2005.

3. C. Geertz, Po fakcie: dwa kraje, cztery dekady, jeden antropolog, Kraków 2010.

III. Wstęp do teorii nowoczesności:

1. Postmodernizm, antologia przekładów pod red. R. Nycza, Kraków 1996.

2. Ch. Taylor, Źródła podmiotowości. Narodziny tożsamości nowoczesnej, Warszawa 2001.

3. Tradycja i nowoczesność. Red. J. Szacki, J. Kurczewska, Warszawa 1984.

4. Bauman Z. (1998), Nowoczesność i Zagłada, Kraków 2009.

5. M. Weber, Racjonalność, władza, odczarowanie, Poznań 2004.

6. A. Giddens, Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności. Warszawa 2001.

7. M. Berman, Wszystko, co stałe rozpływa się w powietrzu. Rzecz o doświadczeniu nowoczesności. Kraków 2006.

8. I. Wallerstein, Nowoczesny system świat, w: Współczesne teorie socjologiczne, red. J. Szacki, A. Jasińska-Kania, L. Nijakowski, M. Ziółkowski, Warszawa 2006, s. 747-753.

9. U. Beck, Społeczeństwo ryzyka. W drodze do innej nowoczesności. Warszawa 2004.

10. M. Foucault, Trzeba bronić społeczeństwa. Wykłady w Collège de France, 1976. Warszawa 1998.

IV. Neoliberalizm, porażka, rezyliencja

1. Introduction, w: Social Resilience in the Neo-Liberal Era

Edited by
Peter A. Hall and Michèle Lamont, Cambridge 2013.

2. Peter Evans and William H. Sewell, Jr., The Neo-liberal Era: Ideology, Policy and Social Effects, w: Social Resilience in the Neo-Liberal Era, (eds.) Peter A. Hall and Michèle Lamont, Cambridge 2013.

I. Stan (teorii) demokracji

1. G. Sartori, Teoria demokracji, warszawa 1994.

2. N. Bobbio, Liberalizm i demokracja, Kraków 1998.

3. F. Zakaria Illiberal democracy, „Foreign Affairs” 1997.

4. R. Dahl, Demokracja i jej krytycy, Kraków 1995.

5. Raport CBOS

6. https://freedomhouse.org/countries/freedom-world/scores

II. Czy da się badać ducha czasu?

1. Jak zdefiniować "ducha czasu" (Zeitgeist).

2. Przykład na podstawie np. książki Anny Gacek "Ekstaza. Lata 90. Początek"

(Marginesy 2021), dobranej listy muzycznej i proponowanego tematu - grunge

3. Jak badać epokę, którą się zna, a jak taką, którą się nie zna. Problem emic/etic

(np. Anna Kasperczyk, Autoetnografia - w stronę humanizacji nauki –

https://depot.ceon.pl/bitstream/handle/123456789/5131/PSJ_10_3_Kacperczyk_red.pdf?sequence=1&isAllowed=y)

III. Spisek i jego odmiany

• QAnon. An Invitation to Great Awakening (fragmenty)

• Łukasz Lamża, Światy równoległe. Czego uczą nas płaskoziemcy, homeopaci

i różdżkarze, Czarne 2020

• Trylogia Robert Shea, Robert Anton Wilson, The Illuminatus! Trilogy, 1975.

XIV. Analiza wybranej monografii współczesnej

Grzegorz Łyś, Dzikie Żądze. Bronisław Malinowski nie tylko w terenie, W.A.

1. Modernizacja i racjonalizm oraz ich współczesne krytyki

2. Teoria aktora-sieci

3. Tożsamość nowoczesna – tożsamość ponowoczesna

4. Konstruowanie tożsamości (narodowej, regionalnej, etnicznej)

5. Globalizacja i wielokulturowość

6. Wymiary demokracji i krytycy demokracji

7. Napięcia nowoczesności: orientalizm i postkolonializm (Zachód na peryferiach).

8. Zwrot interpretatywny w naukach społecznych

9. Problem porażki i rezyliencji społecznej

10. Społeczne wymiary teorii spiskowych

Zaliczenie na ocenę. Studenci będą proszeni o przygotowywanie referatów wprowadzających, które będą służyły jako uporządkowanie dyskusji. Studenci zostaną również poproszeni o napisanie pracy kończącej dwa semestry oraz przygotowanie jej planu w pierwszym semestrze.

1. Podstawą zaliczenia seminarium jest:

a. obecność na zajęciach (student ma prawo tylko do dwóch nieobecności w semestrze)

b. dopuszczalna jest większa liczba nieobecności, jeżeli jest to związane z przewlekłą chorobą (usprawiedliwioną zgodnie z regulaminem studiów), lub innymi dobrze uzasadnionymi okolicznościami. Każda nieobecność ponad 2 dozwolone w semestrze musi być zaliczona notatką z lektur obowiązujących na opuszczonych zajęciach. Dopuszczalne są maksymalnie 4 nieobecności w semestrze.

c. dopuszczalne są również nieobecności wynikające z wyjazdów w ramach wymiany studenckiej i Erasmusa. Nieobecność na całym bloku zajęć składającym się z trzech spotkań musi być zaliczona pracą pisemną na ok. 8000 znaków. Praca powinna obejmować tematykę odrabianych zajęć ustaloną z prowadzącymi.

d. przygotowanie do zajęć (znajomość literatury obowiązującej na zajęciach).

e. aktywność na zajęciach (uczestnictwo w dyskusji, sposób argumentacji, przygotowanie co najmniej jednej prezentacji w roku)

f. przygotowanie recenzji (bądź eseju recenzyjnego) wybranej publikacji z sylabusa (bądź innej omawianej na zajęciach) w 1 semestrze, długość: 5000-6000 znaków

g. przygotowanie jednej pracy pisemnej (w pierwszym semestrze dostarczenie planu pracy na ok. 2000 znaków, w drugim skończonej pracy na maksymalnie 12000 znaków).

Kryteria oceny prac pisemnych:

- związek wypowiedzi z tematem, umiejętność formułowania problemu,

- umiejętność posługiwania się stylem akademickim,

- samodzielność i wnikliwość interpretacji,

- sposób wykorzystania stanu badań,

- kompozycja (celowość, logika, przejrzystość),

- styl, poprawność językowa, ortografia i interpunkcja,

- objętość (prace dłuższe niż 13000 znaków nie będą sprawdzane).

- umiejętność sporządzania przypisów i bibliografii.

Metody oceny pracy studenta:

- ocena ciągła (bieżące przygotowanie do seminarium i aktywność)

- praca pisemna pod kątem odpowiedzi na postawiony problem badawczy i akademicki wymiar ujęcia

Zaliczenie na ocenę. Studenci będą proszeni o przygotowywanie referatów wprowadzających, które będą służyły jako uporządkowanie dyskusji. Studenci zostaną również poproszeni o napisanie pracy kończącej dwa semestry oraz przygotowanie jej planu w pierwszym semestrze.

prof. P.Kulas, prof. P.Kordos, dr K.Wielecki