Gramatyka opisowa języka polskiego II [3003-11A2GR]
Semestr zimowy 2024/25
Ćwiczenia,
grupa nr 6
Przedmiot: | Gramatyka opisowa języka polskiego II [3003-11A2GR] | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Zajęcia: |
Semestr zimowy 2024/25 [2024Z]
(jeszcze nie rozpoczęty)
Ćwiczenia [CW], grupa nr 6 [pozostałe grupy] |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Termin i miejsce:
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Terminy najbliższych spotkań:
Kliknij w datę by zobaczyć tygodniowy plan z zaznaczonym spotkaniem. |
Część spotkań jest ukryta - pokaż terminy wszystkich spotkań.
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
Liczba osób w grupie: | 19 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Limit miejsc: | 19 | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Zaliczenie: | Zaliczenie na ocenę | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Prowadzący: | Dagmara Banasiak | ||||||||||||||||||||||||||||||||
Literatura: |
Attardo S., Linguistic Theories of Humor, Berlin 1994. Bergson H., Śmiech. Esej o komizmie, tłum. S. Cichowicz, Kraków 1977. Buttler D., Polski dowcip językowy, Warszawa 1968. Bystroń J.S., Komizm, wyd. II, Warszawa 1993. Chłopicki W., O humorze poważnie, Kraków 1995. Dynel M., There is a method in the humorous speaker's madness: humour and Grice's model, „Lodz Papers in Pragmatics”, 2008, s. 159–185. Dziemidok B., O komizmie, Warszawa 1967. Gołaszewska M., Śmieszność i komizm, Kraków 1987. Grice P., Logika i konwersacja, tłum. J. Wajszczuk, „Przegląd Humanistyczny” 6, 1977, s. 85–99. Hurley M., Dennet D., Adams R., Filozofia dowcipu. Humor jako siła napędowa umysłu, Kraków 2020. Libura A., Geneza i ewolucja humoru [w:] Diachronia w badaniach językowo-kulturowego obrazu świata, Język a Kultura, t. 27, 2017, s. 103–117. Minois G., Historia śmiechu i drwiny, Warszawa 2021. Nagórko A., Kontaminacje leksykalne – słowotwórstwo czy radosna tfurczość? „Przegląd Humanistyczny”, z. 1, 2017, s. 203–210. Passi I., Powaga śmieszności, Warszawa 1980. Raskin V., Semantic Mechanisms of Humor, Dordrecht 1985. Tomczuk-Wasilewska J., Psychologia humoru, Lublin 2009. Yus F., Humour and Relevance, Amsterdam–Philadelphia 2016. Żygulski K., Wspólnota śmiechu. Studium socjologiczne komizmu, Warszawa 1976. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Zakres tematów: |
Gramatyka i pragmatyka humoru Humor działa we wszystkich systemach i podsystemach języka. Zajęcia będą poświęcone poszukiwaniu humoru w różnych sferach języka i docieraniu do mechanizmów śmiechotwórczych. 1. Historia śmiechu i drwiny (wybrane podejścia filozoficzne). 2. Komunikacyjne funkcje śmiechu i humoru. 3. Metody badania humoru językowego (np. perspektywa retoryczna, teoria skryptów Raskina, teoria presupozycji i implikatur, teoria relewancji). 4. Wybrane werbalne mechanizmy śmiechotwórcze (np. gry i deformacje słowne, kontaminacje, twórczość neologiczna). 5. Wybrane multimodalne mechanizmy śmiechotwórcze. |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Metody dydaktyczne: |
dyskusja, praca indywidualna, praca w grupach, prezentacje własnych analiz |
||||||||||||||||||||||||||||||||
Metody i kryteria oceniania: |
1. Obecności: student ma prawo do dwóch nieusprawiedliwionych nieobecności w semestrze. Jeśli student ma więcej nieusprawiedliwionych nieobecności, nie otrzymuje zaliczenia z zajęć. Jeśli student chce usprawiedliwić nieobecności, musi w ciągu tygodnia udokumentować ich obiektywne przyczyny (np. zwolnieniem lekarskim). Student ma obowiązek odrobić nadprogramowe usprawiedliwione nieobecności w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia. Podstawa: Regulamin studiów na Uniwersytecie Warszawskim: a. pkt. 17 par. 2, b. pkt. 4.5 par. 17, c. par. 33. 2. Aktywne uczestnictwo w zajęciach. 3. Zaliczenie w postaci: a) krótkiej prezentacji, przedstawiającej własną analizę (40%) oraz b) pracy semestralnej (60%) Zasady dotyczące stosowania SI: 1. Jeśli student chce (na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych) skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi: a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia, b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji. 2. Student nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi. 3. Jeśli student wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji: a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub b. w sposób z nią nieuzgodniony, osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w uchwale nr 14. Podstawa: 1. Uchwała nr 170 Rady Dydaktycznej dla kierunków studiów: filologia bałtycka, filologia klasyczna i studia śródziemnomorskie, filologia polska, filologia polskiego języka migowego, kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, logopedia ogólna i kliniczna, slawistyka, sztuka pisania, sztuki społeczne z dnia 27 lutego 2024 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia na Wydziale Polonistyki 2. Uchwała nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia 3. Uchwała nr 14 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie wytycznych dotyczących standardów i procedur postępowania w przypadku przygotowywania prac zaliczeniowych i dyplomowych z naruszeniem prawa na Uniwersytecie Warszawskim. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.