Dyslalia 3007-L1A3DL
Ćwiczenia (CW) Semestr zimowy 2023/24

Antos D., Demel G., Styczek I. (1978) „Jak usuwać seplenienie i inne wady wymowy.” Warszawa

Bryndal M. (2015) "Fonologiczna interpretacja procesów doskonalenia wymowy dziecięcej na tle współczesnych teorii fonologicznych", Komlogo, Gliwice.

Cieszyńska, J. (2003). "Metody wywoływania głosek". Kraków: Wydawnictwo Superprint.

Demel G. (1994) „Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola”WSiP, Warszawa

Diagnoza logopedyczna. Podręcznik akademicki (2012) (red.) E. Czaplewska, S. Milewski, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Sopot.

Emiluta – Rozya D. (1994) „Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym” CMPP-P MEN 1994

Emiluta – Rozya D., Mierzejewska H., Atys P. (2004) „Badania przesiewowe do wykrywania zaburzeń mowy u dzieci 2, 4, 6-letnich.” Wydawnictwo APS

Emiluta – Rozya D. (2008) „Modyfikacja zestawienia form zaburzeń mowy” H. Mierzejewskiej i D. Emiluty-Rozya [w:] Diagnoza i Terapia w Logopedii (red.) Porayski-Pomsta J., Elipsa, Warszawa

Emiluta – Rozya D. (1998) „Diagnoza logopedyczna dzieci z wadami wymowy” [w:] Wybrane problemy psychologicznej diagnozy zaburzeń rozwoju mowy (red.) Rola J., WSPS, Warszawa

Fabiszewska-Jaruzelska F. (1991) „Etiologia zaburzeń w obrębie narządu żucia”. [w:] (red.) B. Rocławski „Opieka logopedyczna od poczęcia”. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk

Gałkowski T. i Jastrzębowska G. (red.) (1999) „Logopedia. Pytania i odpowiedzi.” Podręcznik akademicki, Uniwersytet Opolski, Opole

Hortis -Dzierzbicka M., Stecko E. (2005) „Mowa pacjenta z rozszczepem podniebienia. Szkice foniatryczno-logopedyczne”, WUW, Warszawa.

Kania J. (2001) „Szkice logopedyczne”, Polskie Towarzystwo Logopedyczne, Lublin

Konopska L. (2008) „Standard postępowania logopedycznego w przypadku osób z wadą zgryzu”, [w:] Logopedia t.37, PTL, Lublin

Konopska L.(2015 ) "Desonoryzacja w dyslalii. Analiza artykulacyjna, akustyczna i audytywna", Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin.

Kozłowska E., Kurowska M., Wysocka K., (2020), Mowa bezdźwięczna u dzieci. Teoria i praktyka, Strefa logopedy nr 13, Wiedza i praktyka, Warszawa.

Krajna E., (2008), "100-1yrazowy test artykulacyjny", Komlogo, Gliwice.

Krasowcz-Kupis G. (2004) „Rozwój świadomości językowej dziecka. Teoria i praktyka.” UMCS, Lublin

Lorenc A., Skrzek J., (2021), "Diagnoza i terapia w przypadku mowy" bezdźwięcznej, [w:] (red.) A. Domagała, U. Mirecka, "Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna", Harmonia Universalis, Gdańsk, s. 241-266.

Łobacz P.,(1996), "Polska fonologia dziecięca. Studia fonetyczno-akustyczne", Warszawa Wyd. „Energeia”.

Mackiewicz B. (1993), „Zapobieganie oddychaniu przez usta u noworodków i niemowląt. Znaczenie pionizacji końca języka dla poprawnej artykulacji głosek. Wskazówki do nauki prawidłowego połykania w wadach zgryzu i wymowy u dzieci”. [w:] (red.) B. Rocławski „Opieka logopedyczna od poczęcia”. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk.

Michalak-Widera I. (2009) „Logopedyczny test dla dzieci i młodzieży”, Katowice

Michalak-Widera I., Węsierska K. (2012) „Test do badań przesiewowych mowy dla dzieci w wieku przedszkolnym”, Katowice.

Ostapiuk B. (2008) „Standard postępowania logopedycznego w dyslalii ankyloglosyjnej”, [w:] Logopedia t.37, PTL, Lublin.

Pluta-Wojciechowska D. (2008) „Zaburzenia mowy u dzieci z rozszczepem podniebienia”. Badania-Teoria-Praktyka. Wydawnictwo Ergo-Sum, Bytom.

Pluta-Wojciechowska D. (2013) "Zaburzenia czynności prymarnych i artykulacji. Podstawy postępowania logopedycznego". Wydawnictwo Ergo-Sum, Bytom.

Pluta-Wojciechowska D. (2017), " Dyslalia obwodowa. Diagnoza i terapia logopedyczna wybranych form zaburzeń", Wydawnictwo Ergo-Sum, Bytom.

Potocka-Pirosz K., Sadowska E., "Rzadziej występujące rodzaje dyslalii - diagnoza i terapia", [w:] (red.) A. Domagała, U. Mirecka, "Logopedia przedszkolna i wczesnoszkolna", Harmonia Universalis, Gdańsk, s. 267-294.

Rocławski B. (1995) „ Słuch fonemowy i fonetyczny”. Teoria i praktyka. Glottispol. Gdańsk

Rocławski B. (red.) (1991) „Opieka logopedyczna od poczęcia”. Uniwersytet Gdański. Gdańsk

Sołtys-Chmielowicz A. (2008) „Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka.”, Impuls, Kraków

„Standard postępowania logopedycznego w przypadku dyslalii”, [w:] Logopedia t.37, PTL, Lublin

Styczek I. (1979) „Logopedia”

Styczek I. (1982), „Badanie i kształtowanie słuchu fonematycznego”. WSiP, Warszawa

Wójtowiczowa J. (1997) „O wychowaniu językowym”, Warszawa

Wójtowiczowa J. (1991) „ Logopedyczny zbiór wyrazów”

WIEDZA

zna różne klasyfikacje dyslalii (m.in. ilościową, jakościową)

zna przyczyny zakłóceń w realizacji dźwięków języka polskiego

zna różne metody diagnozowania i usprawniania dzieci z dyslalią

UMIEJĘTNOŚCI

potrafi samodzielnie opisywać, analizować objawy językowe

i pozajęzykowe dyslalii

potrafi diagnozować dzieci z dyslalią

potrafi opracować plan terapii uwzględniając potrzeby i możliwości pacjenta

dobierać i stosować właściwe metody i narzędzia w podejmowanych zadaniach terapeutyczno-logopedycznych, posługiwać się wyspecjalizowaną aparaturą badawczą i zaawansowanymi technikami informacyjno-komunikacyjnymi (ICT) w celu pozyskiwania lub analizy danych

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

posiada umiejętność rozumienia sytuacji emocjonalno-społecznej pacjenta z dyslalią

potrafi współpracować z rodzicami dziecka i innymi specjalistami w celu tworzenia skutecznego procesu usprawniania pacjenta z dyslalią

Obecność na zajęciach (dopuszczalne są dwie nieobecności), realizacja zadań praktycznych - co najmniej na 60%,

prace pisemne w formie określonej przez osobę prowadzącą zajęcia,

ocena bieżącego przygotowania studenta do zajęć dydaktycznych,

1. Rozwój artykulacji w procesie nabywania mowy dziecka.

2. Logopedyczne badanie diagnostyczno-przesiewowe.

3. Ćwiczenia usprawniające: artykulacyjne, oddechowe, fonacyjne, słuchowe.

4. Kształtowanie się funkcji fizjologicznych w obrębie aparatu artykulacyjnego dziecka i metody ich badania.

5. Kształtowanie funkcji słuchowych. Metody badania.

6. Metodyka wywoływania głosek języka polskiego.

7. Kwestionariusze, testy do badania artykulacji.

8. Etapy pracy korekcyjnej.

9. Konspekt zajęć logopedycznych. Konstrukcja scenariuszy zajęć w wybranych przypadkach zaburzeń różnych dźwięków mowy. Opinia logopedyczna o stanie mowy dziecka. Nauka tworzenia opinii.

Realizacja zadań praktycznych: obserwacja zachowań pozajęzykowych i językowych pacjentów, umiejętność ich klasyfikowania, interpretowania.

Ilustracje filmowe.