Antropologia widowisk

obowiązkowe

w sali

Oparte na autorskim programie i podręczniku Antropologia widowisk ujęcie kultury jako praktyki dramatycznej – opartej na działaniu. Przegląd stanowisk dotyczących teatralności i teatralizacji oraz widowiskowości i performatywności jako właściwości kultury.

Zajęcia prezentują różne formy widowisk kulturowych, praktyk performatywnych i teoretyczne propozycje ujęcia kultury przez pryzmat tych jej aspektów, które wiążą się z działaniem w obecności innych ludzi i w interakcji z nimi. Poszczególne tematy zorganizowane są wokół następujących kategorii:

I. Formy wzajemności

II. Rytualizacja

III. Zabawa

IV. Ceremoniały

V. Zawody

VI. Ofiara

VII. Oczyszczenia

VIII. Karnawały

IX. Akcja

X. Gest, taniec

XI. Stygmatyzacja ciała

XII. Fetysz, lalka

XIII. Maska, kostium

XIV. Sobowtór – postać

XV. Metamorfozy „ja”

Antropologia widowisk. Zagadnienia i wybór tekstów, oprac. Agata Chałupnik, Wojciech Dudzik, Mateusz Kanabrodzki, Leszek Kolankiewicz, wstęp i redakcja Leszek Kolankiewicz, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, wyd. 2 zmienione, poprawione i uzupełnione, Warszawa 2010.

Skany tekstów z podręcznika, jak również teksty uzupełniające, które zaproponowane zostaną w poszczególnych grupach na pierwszych zajęciach, udostępniane będą na platformie Classroom.

Student zna i rozumie:

– swoistość perspektywy antropologii widowisk w badaniach kultury oraz jej związki z innymi ujęciami antropologicznymi

– wybrane metodologie badania kultury w jej aspekcie widowiskowym

– kategorię widowiska jako medium i środek transmisji kultury

– podstawową terminologię związaną z badaniem widowisk kulturowych oraz praktyk widowiskowo-performatywnych

– metody analizy oraz interpretacji takich zjawisk kulturowych, jak ceremonie, rytuały, gry i zabawy, zawody, święta, różne formy zgromadzeń publicznych.

Student potrafi:

– wykorzystać posiadaną wiedzę, by samodzielnie wyszukiwać, analizować i interpretować zjawiska kultury w ich wymiarze dramatycznym, związanym z bezpośrednim działaniem, w samodzielnych projektach badawczych

– określać znaczenie widowiskowo-performatywnego charakteru praktyk i przekazów kulturowych dla ich treści i funkcji

– wykorzystywać podejścia badawcze właściwe dla perspektywy antropologii widowisk

– konstruować wypowiedzi i pisać teksty o charakterze naukowym podejmujące tematykę związaną z widowiskowo-performatywnym wymiarem kultury, stosując przy tym w sposób poprawny terminologię z zakresu antropologii widowisk

– zabierać głos w dyskusji na tematy związane z zagadnieniami poruszanymi na zajęciach z zastosowaniem argumentacji wywiedzionej z badań dotyczących widowisk kulturowych i widowiskowo-performatywnego aspektu kultury

Student jest gotów do:

– krytycznej oceny posiadanej wiedzy i odbieranych treści dotyczących działania w kulturze i kultury przejawiającej się w działaniu

– przyjęcia postawy szacunku i badawczej ciekawości wobec różnorodnych typów widowisk (takich jak ceremonie, rytuały, gry i zabawy, zawody, święta, zgromadzenia publiczne), samodzielnej analizy tych zjawisk przy użyciu kategorii wypracowanych w ramach antropologii widowisk

– dostrzegania przydatności refleksji kulturoznawczej na temat widowisk kulturowych do zrozumienia mechanizmów funkcjonowania życia społecznego

– zastosowania zdobytej wiedzy zarówno w debacie publicznej na poziomie lokalnym, jak i w środowisku uniwersyteckim

– działania zespołowego uwzględniającego etyczny aspekt współpracy

– dążenia do upowszechniania i otwartości zasobów wiedzy na temat widowisk kulturowych i widowiskowych aspektów kultury

1. Podstawowym warunkiem zaliczenia ćwiczeń jest uczestniczenie w zajęciach. Nieobecności należy usprawiedliwiać u osoby prowadzącej. Osoba studiująca ma prawo do dwóch usprawiedliwionych lub nieusprawiedliwionych nieobecności w każdym semestrze. Osoba mająca od trzech do pięciu nieobecności w semestrze musi nadrobić je w sposób określony przez osobę prowadzącą. Nieobecności (nawet usprawiedliwione!) na więcej niż pięciu zajęciach (30%) w semestrze skutkują niedopuszczeniem do zaliczenia tego semestru, a w konsekwencji niezaliczeniem całych zajęć. Jedynie osoby z przyznaną Indywidualną Organizacją Studiów w oparciu o opinię BON mogą mieć zwiększony limit nieobecności, jednak nie więcej niż do 50% w każdym semestrze.

2. Warunkiem dopuszczenia do egzaminu ustnego jest złożenie pisemnej pracy rocznej w formie i terminie określonym przez osobę prowadzącą. Ocena końcowa z przedmiotu jest oceną z egzaminu ustnego obejmującego cały program zajęć z uwzględnieniem oceny z pracy rocznej. Ocena końcowa może zostać podwyższona ze względu na dużą aktywność podczas zajęć (zabieranie głosu w dyskusjach, formułowanie pytań, wykazywanie się bardzo dobrą znajomością lektur) w trakcie całego roku.

3. Szacunkowy nakład pracy osoby uczestniczącej w zajęciach: udział w zajęciach 60h (2 ECTS), przygotowanie do zajęć 90h (3 ECTS), przygotowanie pracy rocznej 90h (3 ECTS), przygotowanie do egzaminu ustnego 60h (2 ECTS). Łącznie 300h (10 ECTS).

4. Sposób wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji w pracach pisemnych i prezentacjach zaliczeniowych określają zapisy § 3 i 4 uchwały nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 roku. W związku z tym, że jedną z podstawowych umiejętności zdobywanych na kierunkach studiów organizowanych na Wydziale Polonistyki jest sprawne i profesjonalne posługiwanie się polszczyzną pisaną, a w szczególności stylem naukowym, zabrania się wykorzystywania systemów sztucznej inteligencji do przygotowania, korekty i redakcji tekstów.