Historia muzyki baroku

obowiązkowe

w sali

Zajęcia kursowe poświęcone historii muzyki zachodnioeuropejskiej w okresie 1600-1750. Wykład koncentruje się przede wszystkim na najważniejszych zagadnieniach związanych z muzyką wokalno-instrumentalną, ze szczególnym uwzględnieniem opery, w różnych jej odmianach i funkcjach wynikających ze specyficznych uwarunkowań polityczno-kulturalnych najważniejszych ośrodków europejskich. Ćwiczenia obejmują zagadnienia związane głównie z muzyką instrumentalną w epoce baroku. Ich celem jest omówienie jej podstawowych form (sonata triowa, sonata solowa, concerto grosso, koncert solowy itp.), praktyki basso continuo. Podjęta zostanie także problematyka stylów narodowych: włoskiego, francuskiego, niemieckiego i ich syntezy w twórczości F. Couperina, J.S. Bacha i G.F. Händla.

Zajęcia kursowe poświęcone historii muzyki zachodnioeuropejskiej w okresie 1600-1750. Wykład koncentruje się przede wszystkim na najważniejszych zagadnieniach związanych z muzyką wokalno-instrumentalną, ze szczególnym uwzględnieniem opery, w różnych jej odmianach i funkcjach wynikających ze specyficznych uwarunkowań polityczno-kulturalnych najważniejszych ośrodków europejskich. Ćwiczenia obejmują zagadnienia związane głównie z muzyką instrumentalną w epoce baroku. Ich celem jest omówienie jej podstawowych form (sonata triowa, sonata solowa, concerto grosso, koncert solowy itp.), praktyki basso continuo. Podjęta zostanie także problematyka stylów narodowych: włoskiego, francuskiego, niemieckiego i ich syntezy w twórczości F. Couperina, J.S. Bacha i G.F. Händla.

Zagadnienia szczegółowe:

1. wprowadzenie w epokę i jej periodyzacja; idea basu cyfrowanego w muzyce barokowej

2. rozwój i przemiany opery od pierwszych florenckich drammi per musica przez Mantuę i Rzym po Wenecję i jej teatry publiczne

4. narodziny oratorium w Rzymie (w tym dialogo volgare i latino) oraz kantaty

5. gatunki solowej muzyki klawiszowej - fantazja, canzona, toccata, partita, wariacje (G. Frescobaldi i krąg jego uczniów); stylus phantasticus w muzyce niemieckiego baroku

6. rozwój muzyki instrumentalnej we Włoszech: sonata skrzypcowa, twórczość kameralna i concerto grosso A. Corellego

7. muzyka na dworze Króla Słońce: ballet de cour, comedie-ballet i tragedie en musique, szkoła klawesynistów francuskich

8. szkoła bolońska i rozwój koncertu solowego ze szczególnym uwzględnieniem skrzypcowego koncertu solowego w twórczości A. Vivaldiego

9. twórczość wokalno-instrumentalna A. Vivaldiego (części mszalne, oratorium, opery)

10. twórczość J.S. Bacha

11. twórczość G.F. Haendla

1. I. Poniatowska (Warszawa) – Barok jako pojęcie stylistyczne i okres w historiografii muzycznej – przegląd stanowisk, „Barok. Historia-Literatura-Sztuka” vi/1 (11) 1999

2. A. Żórawska-Witkowska, Społeczny status muzyka w baroku (1580-1770), „Barok. Historia-Literatura-Sztuka” vi/1 (11) 1999

3. Manfred Bukofzer, Muzyka w epoce Baroku. Od Monteverdiego do Bacha (tł. E.Dziębowska), Kraków 1970;

4. A. Szweykowska - Dramma per musica w teatrze Wazów, Kraków 1976

5. Z.M. Szweykowski, Historia muzyki XVII wieku t. 5 "Dramma per musica", Kraków 2008

6. E. Rosand, Opera in Seventeenth-Century Venice: a Creation of a Genre, University of California Press 2007

7. D. Szlagowska, Muzyka baroku, Gdańsk 1998

8. M. Talbot, Vivaldi, Kraków 1988

9. Ch. Wolff, Bach. Muzyk uczony, Warszawa 2011

10. E. Zavarsky, J.S. Bach, Kraków 1973

11. C. Hogwood, Handel, Kraków 2009

12. J.W. Hill, Baroque Music, NY, London 2005

13. Claude V. Palisca, Baroque Music, Englewood Cliffs, NJ 1981

14. H.E. Smither, A History of the Oratorio, vol.1-2, Chapel Hill 1977

15. Sz. Paczkowski, Nauka o afektach w myśli muzycznej I połowy XVII wieku, Lublin 1998

16. Sz. Paczkowski, Styl polski w muzyce w muzyce Jana Sebastiana Bacha, Lublin 2011

17. A. Durr, Kantaty Jana Sebastiana Bacha, Lublin 2004

18. P. Wilk, Sonata na skrzypce solo w siedemnastowiecznych Włoszech, Wrocław 2005

19. P. Wilk, Wenecki koncert instrumentalny w epoce Vivaldiego, Kraków 2014

Dodatkowa literatura szczegółowa związana z poszczególnymi tematami realizowanymi na wykładzie i ćwiczeniach może być wskazywana w trakcie zajęć.

Po zakończeniu kursu student powinien:

- znać podstawową terminologię związaną z muzyką kultywowaną w epoce baroku

- mieć uporządkowaną wiedzę z zakresu wybranych zagadnień historii muzyki baroku, takich jak koncepcje periodyzacji epoki, działalność najważniejszych kompozytorów z elementami biografii, podstawowe style i techniki kompozytorskie, typy najważniejszych form i gatunków muzycznych uprawianych w epoce z elementami wiedzy o ówczesnej praktyce wykonawczej, charakteryzowanych w perspektywie chronologicznej i specyfiki kultury muzycznej najważniejszych ośrodków muzycznych Europy

- znać podstawowe metody analizy i interpretacji różnorodnych wytworów kultury muzycznej epoki baroku

- rozumieć specyfikę barokowego języka muzycznego i jego złożoność, a także historyczną i kulturową jego zmienność w obrębie epoki

- potrafić wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje na temat historii muzyki w baroku z wykorzystaniem różnych pozycji bibliograficznych

- potrafić rozpoznać i scharakteryzować różne typy form i gatunków muzycznych oraz stylów właściwych dla epoki (audytywnie i na podstawie materiału nutowego)

- posiadać umiejętność merytorycznego argumentowania, z wykorzystaniem poglądów innych autorów, oraz formułowania wniosków w odniesieniu do zagadnień z zakresu historii muzyki baroku

- posiadać umiejętność przygotowania wystąpień ustnych w języku polskim, dotyczących szczegółowych zagadnień związanych z historią muzyki baroku

- potrafić współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role,

- mieć świadomość poziomu własnej wiedzy i umiejętności z zakresu historii muzyki baroku oraz rozumieć potrzebę kształcenia się po ukończeniu studiów, aby móc odpowiedzialnie wypełniać zobowiązania społeczne

Przedmiot kończy się egzaminem. Warunkiem przystąpienia do egzaminu z Historii muzyki baroku jest pozytywne zaliczenie ćwiczeń z tego zakresu wg warunków określonych przez osobę prowadzącą ćwiczenia.

Preferowana jest forma pisemna egzaminu. Materiał erudycyjny wymagany i egzekwowany podczas egzaminu z Historii muzyki baroku obejmować będzie tematy realizowane podczas wykładu i ćwiczeń wraz z lekturami wskazywanymi jako obowiązkowe. Uwaga: w arkuszu egzaminacyjnym dominować będą zadania otwarte; jedno z zadań będzie miało formę zwięzłego wypracowania na zadany temat o profilu przekrojowym, wymagającym zsyntetyzowania wiedzy z kilku wykładów/ćwiczeń.

Skala ocen w procentach: dost = od 55%, db = od 70%, bdb = od 85%

W przypadku decyzji stosownych władz możliwa jest zdalna realizacja zajęć oraz zaliczenie ćwiczeń i egzamin przeprowadzone na uniwersyteckiej platformie Kampus-Egzaminy.

Brak