Problemy muzykologii współczesnej

obowiązkowe

Zajęcia mają na celu wprowadzenie studentów w najistotniejsze problemy metodologiczne muzykologii współczesnej. Lektura i interpretacja najnowszej literatury muzykologicznej o pełnym przekroju treściowym - od substancji muzycznej do całości kontekstu kulturowego muzyki, w tym oddziaływania tradycji na kształt muzyki współczesnej.

w sali

Tematyka zajęć odwołuje się do współczesnego kształtu muzykologii jako dyscypliny naukowej. Uwzględnia najważniejsze obecnie tendencje badawcze na tle zarysu historycznego celów i metod muzykologii.

Zajęcia poświęcone są współczesnemu zróżnicowaniu kierunków w muzykologii współczesnej w krajach europejskich i pozaeuropejskich na podstawie nowo publikowanej literatury przedmiotu. Uwzględnia najważniejsze obecnie tendencje badawcze (m.in. "nowa muzykologia" i "muzykologia empiryczna") na tle zarysu historycznego celów i metod muzykologii, ze szczególnym uwzględnieniem praktyki wykonawczej, instrumentologii, dyskursów kompozytorskich. Ze względu na formę konwersatorium, studenci są zachęcani do prezentowania swoich zainteresowań i wspólnych dyskusji.

Wybór:

Z. Helman: Dwie koncepcje historiografii muzycznej w pierwszej połowie XX wieku, "Muzyka" 2002, nr 3-4, s.115–126.

L. B. Meyer: Style and Music: Theory, History and Ideology, Filadelfia 1989.

L. Kramer: Postmodernism and Musicology, w: Classical Music – Postmodern Knowledge, Los Angeles-London 1995.

Empirical Musicology: Aims, Methods, Prospects. Edited by Eric Clarke and Nicholas Cook, Oxford: Oxford University Press 2004.

J. Kerman: Jak dotarliśmy do analizy i jak z niej wybrnąć, tłum. D. Maciejewicz, Res Facta Nova nr 1, s. 81–100.

M. Gołąb: Spór o granice poznania dzieła muzycznego, Wrocław 2003.

– znajomość współczesnych tendencji metodologicznych w muzykologii;

– znajomość terminologii muzykologicznej na poziomie rozszerzonym.

– obecność na zajęciach

– sprawdzian/egzamin