Bioklimatologia stosowana

geografia

fakultatywne

Bioklimatologia 1900-1-BKL-WF

w sali
w sali i w terenie

Przedmiot poświęcony jest praktycznym zastosowaniom wiedzy z zakresu bioklimatologii w różnych dziedzinach działalności człowieka. Treściami kształcenia są także podstawowe metody i narzędzia badawcze wykorzystywane w bioklimatologii.

Program zajęć obejmuje następujące zagadnienia:

- Wpływ warunków bioklimatycznych na rozmieszczenie roślin na świecie, ich rozwój oraz sposoby adaptacji do niesprzyjających warunków oświetleniowych, termicznych i wilgotnościowych.

- Wpływ bodźców atmosferycznych na organizm człowieka

- Bilans cieplny człowieka oraz podstawy modelowania fizjologicznego

- Kompleksowe wskaźniki oceny warunków pogodowych

- Ocena warunków bioklimatycznych w mieście oraz metody poprawy klimatu odczuwalnego obszarów zurbanizowanych

- Bioklimatologia w turystyce, rekreacji i sporcie

- Skutki ekstremalnych zjawisk pogodowych oraz zmian klimatu w różnych aspektach życia człowieka.

Ćwiczenia w praktyczny sposób nawiązują do treści poruszanych na wykładach. Studenci zapoznają się z najnowszymi metodami waloryzacji warunków bioklimatycznych (przy użyciu aplikacji BioKlima i Rayman) oraz technikami modelowania warunków mikroklimatycznych w mieście. Uczestnicy zajęć mają również okazję zastosować w praktyce narzędzia badawcze agroklimatologii oraz dokonać oceny warunków pogodowych na potrzeby turystyki i rekreacji.

1. Bac S., Koźmiński C., Rojek M., 1998, Agrometeorologia, PWN, Warszawa.

2. Błażejczyk K., Kunert A., 2011, Bioklimatyczne uwarunkowania rekreacji i turystyki w Polsce, IGiPZ PAN, Warszawa.

3. Kozłowska-Szczęsna T., Błażejczyk K., Krawczyk B., 1997, Bioklimatologia człowieka, PAN IGiPZ Monografie 1,Warszawa.

4. Kozłowska-Szczęsna T., Krawczyk B., Kuchcik M., 2004, Wpływ środowiska atmosfe-rycznego na zdrowie i samopoczucie człowieka, Monografie IGiPZ PAN, 4, Warszawa.

5. Lewińska J., 2000, Klimat miasta. Zasoby. Zagrożenia. Kształtowanie. IGPiK.

6. Parsons K.C., 1993, Human thermal environments. Taylor & Francis Publ., London.

7. Radomski C., 1977, Agrometeorologia, PWN, Warszawa.

Czasopisma:

- Theoretical and Applied Climatology, Springer.

- Journal of Applied Meteorology & Climatology, AMS

- International Journal of Biometeorology, Springer

- Building and environment, ELSEVIER

Po ukończeniu przedmiotu:

Wiedza

GOSPODARKA PRZESTRZENNA (KW_01, KW_02, KW_06):

- Student zna wpływ bodźców atmosferycznych na organizmy roślin, zwierząt i ludzi.

- Student zna bilans cieplny i wodny organizmu człowieka oraz poprawnie określa ich składowe

- Student zna metody badawcze bioklimatologii.

Umiejętności

GOSPODARKA PRZESTRZENNA (KU_01, KU_02, KU_04):

- Student potrafi ocenić wpływ bodźców atmosferycznych na zdrowie i samopoczucie człowieka oraz wskazuje metody badawcze służące ocenie ich intensywności

- Student poprawnie oblicza wartości wskaźników biometeorologicznych i interpretuje uzyskane za ich pomocą wyniki

- Student potrafi dokonać waloryzacji warunków klimatycznych na potrzeby turystyki i rekreacji

Postawy

GOSPODARKA PRZESTRZENNA (KK_01, KK_02):

- Student rozumie wpływ warunków bioklimatycznych na rozwój roślin oraz zdrowie i samopoczucie człowieka.

- Student rozumie znaczenie badań bioklimatologii stosowanej dla różnych dziedzin działalności człowieka.

Wykład:

Zaliczenie w formie pisemnej. Maksymalna liczba punktów możliwych do zdobycia stanowi 60% oceny końcowej z całości przedmiotu. Do testu mogą przystąpić jedynie osoby, które uzyskały wcześniej pozytywną ocenę z ćwiczeń.

Ćwiczenia:

Bieżące ocenianie na podstawie wykonanych zadań. Maksymalna liczba punktów możliwych do zdobycia stanowi 40% oceny końcowej.

Zarówno wykład, jak i ćwiczenia zalicza uzyskanie 55% całkowitej sumy punktów możliwych do zdobycia z poszczególnych części przedmiotu.