Scenariusze dzieł filmowych

obowiązkowe

Przydatna będzie elementarna wiedza w dziedzinie poetyki i stylistyki, a także języka filmowego (w zakresie przedmiotu "Język filmu").

w sali

Celem zajęć jest pokazanie specyfiki scenariusza jako rodzaju tekstu. Przyjrzymy się temu, jakie teksty mogą być użyteczne w procesie rozwijania projektu, produkcji i dystrybucji dzieła filmowego. Słuchacze zostaną zaznajomieni z elementarnymi regułami pisania, oceny i metodami wykorzystywania tych tekstów.

Celem zajęć jest pokazanie, jakie teksty mogą być użyteczne w procesie rozwijania projektu, produkcji i dystrybucji dzieła filmowego oraz zaznajomienie studentów, na bardzo elementarnym poziomie, z regułami pisania, oceny i metodami wykorzystywania tych tekstów.

Znajomość reguł rządzących pisaniem takich tekstów, umiejętność rozróżniania ich gatunków, jak również umiejętność oceny ich wartości artystycznej i sprawności autora tekstów - współautora dzieła audiowizualnego pozwala nie tylko na twórczy udział w realizacji dzieł filmowych i telewizyjnych, ale też zmusza do poznania procesu powstawania tych dzieł (w tym mechanizmów rynku, który miałby produkcję dzieła sfinansować) i reguł ich istnienia w relacji z publicznością medialną.

Autor tekstów "dla dzieł audiowizualnych" powinien rozumieć zarówno rolę tekstu jako scenariusza - zapisu struktury dzieła (i innych tekstów potrzebnych do jego produkcji), jak i znaczenie tekstu będącego integralną częścią dzieła (komentarzem, dialogiem, napisem, wizytówką).

Szczegółowe zagadnienia i tematy podejmowane w trakcie zajęć mogą zostać zmodyfikowane w zależności od zainteresowań i preferencji grupy.

Przykładowa literatura przedmiotu. Konkretne pozycje zostaną wyselekcjonowane przez Prowadzącego i podane na początku zajęć.

Linda Aronson, Scenariusz na miarę XXI wieku. Obszerny przewodnik po technikach pisania nowoczesnych scenariuszy filmowych, Warszawa 2019

Arystoteles, Poetyka, Wrocław 1983

Sheila Curran Bernard, Film dokumentalny. Kreatywne opowiadanie, Warszawa 2011

Joseph Campbell, Bohater o tysiącu twarzy, Kraków 2013

Piotr Dumała, Kafka, którego nie było, "Kwartalnik Filmowy" nr 26/27: lato/jesień 1999

Zygmunt Duś, Podstawy montażu filmowego, Katowice 2002

Encyklopedia kina. Red. Tadeusz Lubelski, Kraków 2003

Syd Field, Rolf Rilla, Pisanie scenariusza filmowego, Warszawa 1998

Barbara Giza, Między literaturą a filmem. O scenariuszach filmowych Tadeusza Konwickiego, Warszawa 2007

Marek Hendrykowski, Scenariusz filmowy. Teoria i praktyka, Poznań 2016

Tom Jeffrey (ed.), Film Business. A Handbook for Producers, Crows Nest 2006 (Film categories, Development Heaven - From an idea to a proposal)

Genevieve Jolliffe, Andrew Zinnes (ed.) The Documentary Film Makers Handbook, New York 2006 (Research & development, Writing)

Maciej Karpiński, Niedoskonałe odbicie. O sztuce scenariusza filmowego dla scenarzystów, dla przyszłych scenarzystów i dla wszystkich, którzy kochają kino, Warszawa 1995

Grażyna Kędzielawska, Przewodnik dokumentalisty. Podstawy warsztatu, Łódź 2014

Krzysztof Kieślowski, O sobie, Kraków 1997

Krzysztof Kieślowski, Przypadek i inne teksty, Kraków 1998

Krzysztof Kieślowski, Krzysztof Piesiewicz, Trzy kolory. Niebieski, Biały, Czerwony. Scenariusze filmowe, Warszawa 1997

Andrzej Kołodyński, Konrad J. Zarębski, Słownik adaptacji filmowych, Bielsko Biała 2005

Bolesław W. Lewicki, Scenariusz. Literacki program struktury filmowej, Łódź 1970

Robert McKee, Story. Substance, Structure, Style, and the Principles of Screenwriting, New York 1997

Metody dokumentalne w filmie, Łódź 2013

Bolesław Michałek, Film - sztuka w ewolucji, Warszawa 1975

James Monaco, How to Read a Film. The World of Moovies, Media, and Multimedia, New York-Oxford 2001

Jill Nelmes (ed.), An Introduction to Film Studies, London and New York 2001 (Institutions, Audiences and Technology, Approaches to Studying Film Texts, Genre Forms - Realism and Illusion)

Philip Parker, The Art & Science of Screenwriting, London 1999

Polskie seriale telewizyjne 2005. Red. Jerzy Uszyński, Warszawa 2005

Mirosław Przylipiak, Poetyka kina dokumentalnego, Gdańsk-Słupsk 2004

Michael Rabiger, Developing Story Ideas, Amsterdam 2006

Alan Rosenthal, Writing, Directing and Producing Documentary Films and Videos, New York 2002 (From idea to first draft)

Robin U. Russin, Wiliam Missouri Downs, Jak napisać scenariusz filmowy?, Warszawa 2005

Martin Schabenbeck, Format scenariusza filmowego, Warszawa 2008

Myrl A. Schreibman, The Indie Producer's Handbook. Creative Producing From A To Z, Los Angeles 2001 (Looking at the written project)

Oliver Schutte, Sztuka czytania scenariusza, Łódź 2015

Linda Seger, Doskonalenie dobrego scenariusza, Warszawa 2012

Linda Seger, Scenariusz dla zaawansowanych. Jak osiągnąć poziom oskarowy, Warszawa 2013

Jerzy Stefan Stawiński, Notatki scenarzysty. T. 1, Warszawa 1979, t. 2, Warszawa 1983

Jerzy Stefan Stawiński, Scenariusze filmowe, Warszawa 2009

Ewa Szczęsna, Poetyka reklamy, Warszawa 2001

Jerzy Uszyński, Telewizyjny pejzaż genologiczny, Warszawa 2004

Christopher Vogler, Podróż autora. Struktury mityczne dla scenarzystów i pisarzy, Warszawa 2010

Zbigniew Rybczyński - podróżnik do krainy niemożliwości. Wokół twórczości Zbigniewa Rybczyńskiego. Red. Zbigniew Benedyktowicz, Warszawa 1993

www.screendaily.com

www.screenplay.com

Po ukończeniu kursu student:

- potrafi wymienić, odróżnić i scharakteryzować teksty potrzebne do wyprodukowania filmu, w tym

- potrafi analizować i napisać pomysł filmu, treatment i scenariusz sceny

- rozumie zasady dramaturgii filmowej

- wie, co to jest format scenariusza i umie go zastosować.

Metodami są wprowadzenia teoretyczne, miniwykłady oraz przede wszystkim analiza przykładów.

Studenci prowadzą swoje badania z wykorzystaniem technik informacyjno-komunikacyjnych.

Kryteria egzaminacyjne:

1. Twórcza obecność na wszystkich zajęciach. Dopuszczalne 2 nieobecności.

2. Twórcza prezentacja wedle ustaleń na początku zajęć.

3. Egzamin w zakresie określonym na zajęciach.

Nadprogramowe usprawiedliwione nieobecności należy zaliczyć w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.

Podstawa: Regulamin studiów na Uniwersytecie Warszawskim:

a. pkt. 17 par. 2,

b. pkt. 5 par. 17,

c. par. 33.

Zasady korzystania z narzędzi SI

1. Jeśli osoba studiująca chce (na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych) skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi:

a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,

b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji.

2. Osoba studiująca nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.

3. Jeśli osoba studiująca wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:

a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub

b. w sposób z nią nieuzgodniony,

osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w uchwale nr 14.

Podstawa:

1. Uchwała nr 170 Rady Dydaktycznej dla kierunków studiów: filologia bałtycka, filologia klasyczna i studia śródziemnomorskie, filologia polska, filologia polskiego języka migowego, kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, logopedia ogólna i kliniczna, slawistyka, sztuka pisania, sztuki społeczne z dnia 27 lutego 2024 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia na Wydziale Polonistyki

2. Uchwała nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia

3. Uchwała nr 14 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie wytycznych dotyczących standardów i procedur postępowania w przypadku przygotowywania prac zaliczeniowych i dyplomowych z naruszeniem prawa na Uniwersytecie Warszawskim.

Nie są przewidziane.