Dydaktyka ogólna [4100-2SDYDOGOLO]
Semestr letni 2023/24
Wykład,
grupa nr 123
Przedmiot: | Dydaktyka ogólna [4100-2SDYDOGOLO] | ||||||||||||||||
Zajęcia: |
Semestr letni 2023/24 [2023L]
(zakończony)
Wykład [WYK], grupa nr 123 [pozostałe grupy] |
||||||||||||||||
Termin i miejsce:
|
co drugi czwartek (nieparzyste), 13:15 - 14:45
sala 109 - ogólna Budynek Dydaktyczny "Ksawerów" - Niepodległości 22 jaki jest adres?
Zajęcia prowadzone z częstotliwością "co dwa tygodnie (nieparzyste)" odbywają się w pierwszym tygodniu od rozpoczęcia cyklu dydaktycznego (np. semestru), a potem co dwa tygodnie. Zajęcia prowadzone z częstotliwością "co dwa tygodnie (parzyste)" odbywają się w drugim tygodniu od rozpoczęcia cyklu dydaktycznego (np. semestru), a potem co dwa tygodnie. Jeśli zajęcia wypadają w dniu wolnym, to nie odbywają się, natomiast nie ma to wpływu na terminy kolejnych zajęć - odbędą się one dwa tygodnie później.
|
||||||||||||||||
Terminy najbliższych spotkań:
Kliknij w datę by zobaczyć tygodniowy plan z zaznaczonym spotkaniem. |
Wszystkie zajęcia tej grupy już się odbyły - pokaż terminy wszystkich spotkań.
|
||||||||||||||||
Liczba osób w grupie: | 59 | ||||||||||||||||
Limit miejsc: | (brak danych) | ||||||||||||||||
Zaliczenie: | Zaliczenie | ||||||||||||||||
Prowadzący: | Ewa Guz | ||||||||||||||||
Literatura: |
Bereźnicki F. (2007). Dydaktyka kształcenia ogólnego. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls. Bereźnicki F. (2011). Podstawy kształcenia ogólnego. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls. Bereźnicki F. (2015). Dydaktyka szkolna dla kandydatów na nauczycieli. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls. Kruszewski K. (2007). (red.) Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela. Warszawa: PWN. Kupisiewicz C. (2000). Dydaktyka ogólna, Warszawa: Graf-Punkt. Kupisiewicz C. (2005). Podstawy dydaktyki ogólnej, Warszawa: WSiP. Niemierko B. (2007). Kształcenie szkolne. Podręcznik skutecznej dydaktyki. Warszawa: WAiP. Okoń W. (2003). Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Żak. Półturzycki J. (2002). Dydaktyka dla nauczycieli. Płock: Wydawnictwo Naukowe Novum. Zaczyński W. (1988). Metodologiczna tożsamość dydaktyki, Warszawa: PWN. |
||||||||||||||||
Zakres tematów: |
1. Początek myśli dydaktycznej w starożytnej Grecji i w Średniowieczu. Definicja i zakres dydaktyki. Główne osiągnięcia dydaktyczne epok. 2. Rozwój dydaktyki w Renesansie. Główne trendy i osiągnięcia dydaktyki. Definicja dydaktyki według Wolfganga Ratke'go. Koncepcja jednolitego systemu powszechnego nauczania, innowacje i prace Jana Komeńskiego. 3. Rozwój dydaktyki w XIX wieku. Współczesne systemy dydaktyczne: system tradycyjny J. Herbarta. Zasady dydaktyki herbartowskiej. Koncepcja kształcenia moralnego. 4. Rozwój dydaktyki w XIX wieku. Współczesne systemy dydaktyczne: system nowego wychowania J. Deweya. Zasady dydaktyki deweyowskiej (progresywnej, progresywistyczne)j. Koncepcja kształcenia progresywnego. Zasady działania szkoły progresywnej. Reforma edukacji. 5. Porównanie dydaktyki tradycyjnej i progresywnej i ich krytyka. 6. Wprowadzenie do polskiej współczesnej myśli dydaktycznej. Definicja, zakres i miejsce dydaktyki ogólnej w naukach społecznych. Dydaktyka jako subdyscyplina pedagogiczna. Przedmiot i zadania współczesnej dydaktyki. Dydaktyka ogólna a dydaktyki szczegółowe. 7. "Dekalog dydaktyka" Stanisława Głowackiego. Cele dydaktyki ogólnej wg Władysława Zaczyńskiego. Zasady dydaktyki. 8. Definicja i cele kształcenia w ujęciu współczesnym. Proces nauczania – uczenia się Związek pomiędzy nauczaniem a uczeniem się. Środowisko uczenia się. Szkolne uczenie się. 9. Cele kształcenia - źródła, sposoby formułowania i rodzaje. Cele kształcenia wg Wincentego Okonia. Taksonomia celów kształcenia wg Bloom'a i ich wykorzystanie w praktyce edukacyjnej. Konstruowanie celów kształcenia. 10. Szkoły budzące się - Evangelische Schule Berlin-Zentrum: studium przypadku. Szkoła jako instytucja wspomagająca rozwój jednostki i społeczeństwa. Klasa szkolna jako środowisko edukacyjne. Style kierowania klasą. 12. Współczesne wyzwania edukacyjne. Refleksja nad szkołą współczesną. Rola kreatywności w edukacji wg Kena Robinsona. 13. Język jako narzędzie pracy nauczyciela. Porozumiewanie się w celach dydaktycznych – sztuka wykładania, sztuka zadawania pytań, sposoby zwiększania aktywności komunikacyjnej uczniów. Edukacyjne zastosowania mediów |
||||||||||||||||
Metody dydaktyczne: |
Stosowane metody są zróżnicowane, a ich wybór zależy od zadania i trybu pracy. - wykład konwersatoryjny - prezentacje ppt, filmy dydaktyczne, - metoda webquest - wyszukiwanie i gromadzenie informacji z zasobów internetowych - analiza przypadku/rozwiązywanie problemu - symulacja/drama/odgrywanie ról- wcielanie się w rolę ocenianego/oceniającego - samodzielna pracy studentów: lektura tekstu, wykonanie zadania, przygotowanie krótkiej wypowiedzi na zadany temat, obejrzenie filmu, odsłuchanie nagrania w wyznaczonym czasie pracy w parach i w podgrupach (np. w tzw. pokojach) np. think – pair – share - nauczanie spiralne, czyli nawiązujące do poprzednich treści, - rozmowa o odczuciach i emocjach związanych z wykonanym zadaniem, przeczytanym tekstem, przekazywanymi treściami. |
||||||||||||||||
Metody i kryteria oceniania: |
Student uzyskuje zaliczenie na podstawie: 1) obecności na zajęciach - limit nieobecności nieusprawiedliwionych wynosi 1, 2) przygotowania i aktywnego udziału w zajęciach prowadzonych stacjonarnie i w trybie zdalnym asynchronicznym (K_U16, K_U09), 3) terminowego i zgodnego z instrukcją wykonywania pisemnych i ustnych zadań na zajęciach i na platformie CKC UW, zgodnie z planem danego semestru (K_W01, K_W02, K_U16, K_U09), 4) zaliczenie testu końcowego na poziomie 60% (S_W01, S_W02), Ocena końcowa z przedmiotu jest oceną z testu końcowego. Skala ocen: 90-100% - 5 85-89% - 4,5 75-84% - 4 70-74% - 3,5 60-69% - 3 0-59% - 2 Osoby aktywnie i regularnie uczestniczące w wykładach stacjonarnych mogą być zwolnione z testu końcowego i egzaminu. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski.