Język filmu

obowiązkowe

Celem zajęć jest wskazanie studentowi - na poziomie bardzo wstępnym, określonym liczbą godzin - narzędzi pozwalających na analizę dzieła filmowego (a także innych dzieł audiowizualnych) z perspektywy języka filmowego.

w sali

Terminem „język filmu” określa się dziś najczęściej zespół wszystkich środków wyrazu, jakimi dysponuje kino i jakie są charakterystyczne tylko dla niego, a także sposoby ich łączenia i system reguł organizujących wypowiedź filmową. Na zajęciach określimy te reguły i pokażemy, w jaki sposób wiedza o nich jest przydatna do analizy dzieła audiowizualnego.

Terminem „język filmu” określa się dziś najczęściej zespół wszystkich środków wyrazu, jakimi dysponuje kino i jakie są charakterystyczne tylko dla niego, a także sposoby ich łączenia i system reguł organizujących wypowiedź filmową.

Na zajęciach określimy te reguły i pokażemy, w jaki sposób wiedza o nich jest przydatna do analizy dzieła audiowizualnego.

Podejmiemy następujące tematy:

1. Język filmu, warsztat filmowy, styl filmowy - ujęcie historyczne i stan na dzień dzisiejszy. Rozwój kompetencji w dziedzinie języka filmu a rozwój rynku filmowego.

2. Podstawowe reguły realizacji zdjęć i montażu filmowego.

3. Język filmu fabularnego i dokumentalnego - analiza przykładów.

4. Animacja filmowa - analiza przykładów.

5. Wykorzystanie wiedzy nt. języka filmowego w filmoznawstwie i krytyce filmowej.

Szczegółowe zagadnienia poruszane w trakcie kursu mogą być modyfikowane, w zależności od prowadzącego oraz zainteresowań i preferencji grup ćwiczeniowych.

Daniel Arijon, Gramatyka języka filmowego, Warszawa 2008

Arystoteles, Poetyka, Wrocław 1983

Patti Bellantoni, Jeśli to fiolet, ktoś umrze. Teoria koloru w filmie, Warszawa 2016

David Bordwell, O historii stylu filmowego, Łódź 2019

David Bordwell, Kristin Thompson, Sztuka filmowa. Wprowadzenie, Warszawa 2014

Blain Brown, Cinematography. Sztuka operatorska, Warszawa 2014

Blain Brown, Światło w filmie, Warszawa 2009

Sheila Curran Bernard, Film dokumentalny. Kreatywne opowiadanie, Warszawa 2011

Europejskie manifesty kina. Od Matuszewskiego do Dogmy. Antologia, Warszawa 2002

Susan Hayward, Cinema Studies. The Key Concepts, London and NY 2006

Alicja Helman, Jacek Ostaszewski, Historia myśli filmowej, Gdańsk 2010

Marek Hendrykowski, Semiotyka ruchomych obrazów, Poznań 2014

Ryszard Lenczewski, Piotr Wojtowicz, Jerzy Zieliński, Michał Bukojemski, Jacek Szymczak, Okiem operatora, Łódź 2014

Joseph V. Masceli, 5 tajników warsztatu filmowego, Warszawa 2007

Metody dokumentalne w filmie, Łódź 2013

James Monaco, How to Read a Film. The World of Moovies, Media, and Multimedia, New York-Oxford 2001

Jill Nelmes (ed.), An Introduction to Film Studies, London and New York 2001 (Institutions, Audiences and Technology, Approaches to Studying Film Texts, Genre Forms - Realism and Illusion)

Jerzy Płażewski, Język filmu, Warszawa 2008

Mirosław Przylipiak, Poetyka kina dokumentalnego, Gdańsk-Słupsk 2004

Karel Reisz, Gavin Millar, Technika montażu filmowego, Warszawa 2014

Paweł Sitkiewicz, Polska szkoła animacji, Gdańsk 2011

Rafał Syska (red.), Słownik filmu, Kraków 2010

Teoria praktyki. Kieślowski, Łoziński, Wiszniewski, Królikiewicz, Żebrowski, Łódź 2019

Jerzy Wójcik, Sztuka filmowa, Warszawa 2017

Po zaliczeniu cyklu student będzie znał podstawowe reguły języka filmowego. Będzie także umiał wykorzystać poznane źródła, by wiedzę tę rozwinąć.

Ocena zależeć będzie od twórczej obecności na zajęciach i zaliczenia końcowej pracy pisemnej (analiza warsztatu w wybranej scenie filmowej ).

Dopuszczalna jest jedna nieobecność.

Nadprogramowe usprawiedliwione nieobecności należy zaliczyć w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.

Podstawa: Regulamin studiów na Uniwersytecie Warszawskim:

a. pkt. 17 par. 2,

b. pkt. 5 par. 17,

c. par. 33.

Zasady korzystania z narzędzi SI

1. Jeśli osoba studiująca chce (na potrzeby pracy zaliczeniowej lub prac cząstkowych) skorzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, musi:

a. uzyskać na to zgodę osoby prowadzącej zajęcia,

b. uzgodnić z osobą prowadzącą zajęcia cele i zakres wykorzystania narzędzi sztucznej inteligencji.

2. Osoba studiująca nie może korzystać z narzędzi sztucznej inteligencji, aby redagować prace w języku polskim, chyba że osoba prowadząca zajęcia się na to zgodzi.

3. Jeśli osoba studiująca wykorzysta narzędzia sztucznej inteligencji:

a. bez zgody osoby prowadzącej zajęcia lub

b. w sposób z nią nieuzgodniony,

osoba prowadząca zajęcia stosuje procedury analogiczne do tych stosowanych w procedurze antyplagiatowej. Procedury te opisała Uniwersytecka Rada ds. Kształcenia w uchwale nr 14.

Podstawa:

1. Uchwała nr 170 Rady Dydaktycznej dla kierunków studiów: filologia bałtycka, filologia klasyczna i studia śródziemnomorskie, filologia polska, filologia polskiego języka migowego, kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, logopedia ogólna i kliniczna, slawistyka, sztuka pisania, sztuki społeczne z dnia 27 lutego 2024 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia na Wydziale Polonistyki

2. Uchwała nr 98 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 8 grudnia 2023 r. w sprawie wytycznych dotyczących korzystania z narzędzi sztucznej inteligencji w procesie kształcenia

3. Uchwała nr 14 Uniwersyteckiej Rady ds. Kształcenia z dnia 13 lipca 2020 r. w sprawie wytycznych dotyczących standardów i procedur postępowania w przypadku przygotowywania prac zaliczeniowych i dyplomowych z naruszeniem prawa na Uniwersytecie Warszawskim.

Nie przewidziano.